摘要：مقدمه: هدف اين مطالعه بررسي تأثیر استفاده از بيماران مجازي در آموزش درد شکم در بیمار جراحي، به دانشجويان پزشکي در ابعاد مختلف مهارتهاي باليني بهخصوص در حل مسايل باليني ميباشد.مواد و روشها: در اين مطالعه مداخلهاي تعداد 48 دانشجوي دورهي کارآموزي بخش جراحي به دو گروه مداخله و کنترل بهصورت تصادفي تقسيم شده و در گروه مداخله، آموزش در طي 7 جلسه و با استفاده از 14بيمار شبيهسازي شده در رابطه با دردهاي شکمي انجام شده است. در پايان مطالعه، هر دو گروه با استفاده از آزمون کتبي ساختار يافتهي 7 قسمتي مورد ارزيابي قرار گرفتند.نتايج: در اين مطالعه از 48 دانشجوي پزشکي شرکتکننده، تعداد 45 نفر با آزمون کتبي مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان ميدهد که روش معرفي شده در افزايش مهارت گرفتن شرح حال بهطور معناداري مؤثر بوده در حاليکه در زمينهي استفاده از تستهاي آزمايشگاهي و عکسهاي راديولوژي، تشخيص افتراقي و درمان مناسب و همچنين در ارتقاء دانش آنها مؤثر نبوده است. در گروه مداخله، آزمون مبتني بر رايانه با استفاده از بيمار مجازي انجام شده که نتايج آن با آزمون کتبي همبستگي پاييني را نشان ميدهد.نتيجهگيري: آموزش با استفاده از بيماران مجازي در افزايش مهارت گرفتن شرح حال از بيماران مؤثر بوده در حاليکه بر ساير جنبههاي مهارتهاي باليني دانشجويان تأثير معناداري نداشته است.
其他摘要：Introduction: This study aims to clarify the effects of implementing a series of virtual patients in undergraduate surgery education on various dimensions of skills as applied to clinical problems. Methods: In a randomized controlled trial 48 surgery clerks were assigned to an intervention group who worked on 14 simulated cases of abdominal pain during 7 weeks in a computer lab and a control group without access to software. At the end of the intervention, both groups were tested by a structured, seven-part paper-based exam evaluating certain areas of competence. Results: In this study, from 48 medical students, forty-five students took the exam. Results showed a significant improvement in history taking (P < 0.001) and no improvement in scores related to appropriate use of radiology and lab tests, proposing differential diagnoses and management plans and factual knowledge. From the intervention group, 20 students completed a virtual case exam whose results had a poor correlation with the written exam. Conclusion: Overall, our findings indicate that virtual patients are strong tools in enhancing history-taking skills of students, but they do not affect other areas of competence significantly. Educators are recommended to be sceptical about enthusiastic reports on various computer applications and avoid falling into false expectations of their implementation.
关键词：کارآموزي پزشکي، آموزش با کمک رايانه، مداخله تصادفي کنترل شده، بيماران مجازي
