زمینه و هدف: برآورد میزان فشار وارد بر مهره های کمر در شرایط مختلف کاری همواره یکی از جنبه های مهم و کاربردی در مهندسی فاکتورهای انسانی در محیط های عمرانی و صنعتی بوده است که برآورد صحیح آن به بهبود شرایط کار و وضعیت افراد کمک فراوانی می کند. یکی از مسائل پیش روی کارشناسان، تخصیص بهینه نیروی انسانی به کارها و وظایف مختلف با توجه به ویژگی های بدنی آنهاست. هدف از پژوهش پیش رو ارائه رویکردی جهت تعیین کار مناسب برای هر کارگر ساختمانی با هدف کمینه سازی ریسک آسیب به مهره های کمر در کل کارها است

روش بررسی: در این مطالعه 9 کار ساختمانی متداول انتخاب و فشار وارد بر ناحیه لومبار برای هر یک از افراد در حین انجام هر کار مورد ارزیابی قـرارگرفت. بدین منشور میانگین مدت زمان قرار گیری بدن در یک پوزیشن، در طول شیفت کاری مبنای محاسبات قرار گرفت. سپس با استفاده از روش شافین و دوزیس، ریسک کاری (فشار وارد بر کمر) مرتبط با هر تخصیص محاسبه شد. در گام بعدی به منظور تخصیص بهینه کار میان افراد از یک مدل برنامه ریزی خطی بهره بردیم که در آن هزینه تخصیص ها برابر ریسک کار در نظر گرفته شده و تابع هدف مدل، کمینه سازی ریسک کل کار افراد (تخصیص ها) می باشد. در نهایت با حل مدل، توزیع کار میان افراد مشخص گردید.

یافته ها: از آنجا که مشخصات آنتروپومتریک افراد از صدک 5 تا صدک 95 انتخاب شده است، در این مطالعه مشخص شد که با افزایش قد و وزن، میزان ریسک اغلب کار ها افزایش خواهد یافت. با این وجود با استفاده از رویکرد پیشنهاد شده، می توان تصمیمی اتخاذ نمود که در حین تخصیص تا حد امکان از ریسک کاری میان افراد کاسته شود.

نتیجه گیری: استفاده از افرادی که دارای قد و وزن بالاتری هستند، چندان در این گونه کارهای ساختمانی مناسب نبوده و تا 20% ریسک کاری آنها را افزایش خواهد داد. همچنین استفاده از روش ذکر شده برای کاهش ریسک کاری کل میان افراد می تواند مفید باشد.

Background and aims: Evaluation of physical pressure during different working conditions is one of the important and applicable aspects of human factors engineering at industrial and construction environments. accurate calculation of physical pressure helps to improve working condition and status of workers. On of the challenges that experts faced with is the optimal assignment of human resources to the diverse tasks with respect to physical features of them.

Methods: In this study, we chose 9 casual construction works to clarify our subject. Then we measure the pressure on lumbar area for all person during different position. In order to measuring the pressure, we assume average time that each person be in the different position in a single shift. After that we calculate work risks by means of Chaffin and Doisis model. At the next step in order to assign work to workers we use a linear programming model at which the cost of assignments is equal to work risks and the objective function is to minimize total work risk. Finally, by solving the model, best assignment is achieved.

Results: Since we choose 5th percentiles to 95th percentiles anthropometric features, we find out that by increasing height and weight, the risk of all works increases too. However, by means of proposed method, we can make a decision that minimizes person’s work risk.

Conclusion: Persons that has higher anthropometric features are not suitable for these kind of construction works and their risk increases up to 20% with respect to other ones. Also using mentioned method for decreasing total work risk among people is made benefits.