出版社：University of Tehran Electronic Journals Database
摘要：طرفداران خصوصیسازی، معتقدند که واگذاری مالکیت به بخش خصوصی، منجر به ارتقای کارایی و ارزش شرکتها، ارتقای فضای کسبوکار و در نهایت، رشد و رفاه اقتصادی میشود. بنابراین در این پژوهش با استفاده از دادههای مربوط به هفتاد شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در دوره زمانی 1388-1384، به بررسی تأثیر ساختار مالکیت بر ارزش شرکتها با بهکارگیری روش تخمین حداقل مربعات تعمیمیافته (EGLS) و روش تخمین گشتاورهای تعمیمیافته (GMM) پرداخته شده است. ساختار مالکیت به چهار طبقه شامل مالکیت دولتی، مالکیت شرکتی، مالکیت نهادی و مالکیت انفرادی تقسیم شده است و از نسبت Q توبین، بهعنوان معیار ارزش استفاده شده است. نتایج آزمون همجمعی کائو حاکی از وجود رابطه بلندمدت میان متغیرهای پژوهش است. نتایج تخمینهای روش EGLS و GMM نیز حاکی از تأثیر مثبت و معنادار مالکیت نهادی و عدم تأثیر انواع دیگر مالکیت بر ارزش شرکتها است. این نتایج تأییدی بر فرضیه نظارت کارا در رابطه بین مالکیت نهادی و عملکرد شرکت است.
