摘要：مقدمه: از سال1387 برنامه دوره کارشناسی هوشبری برای اولین بار در کشور اجرا شد و تاکنون نیز ادامه دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی نقادانه رشته هوشبری براساس مدل ارزیابی‌ایزنر است. روش‌ها: در این مطالعه، از روش کیفی برای ارزشیابی برنامه آموزشی کارشناسی هوشبری با استفاده از مدل نقادی و خبرگی‌ایزنر استفاده شد. براساس این مدل، برنامه آموزشی کارشناسی هوشبری و محیط آموزشی در حیطه‌های توصیف، تفسیر و ارزیابی، مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها از طریق مشاهده، مصاحبه و مرور منابع جمع‌آوری گردید. سپس نتایج در جمع اساتید صاحب‌نظر و دانشجویان دوره دکتری دانشکده پرستاری و مامایی تبریز مورد نقد و بررسی قرار گرفت. نتایج: با وجود این که در اکثر کشورهای دنیا برنامه دوره هوشبری به صورت کارشناسی ارشد پرستاری ارائه می‌گردد، در ایران به صورت کارشناسی پیوسته ارائه می‌شود. کدهای اولیه استخراج شده از مصاحبه‌های انجام گرفته، در چهار تم خلاصه گردید: عدم توجه به بستر، بلاتکلیفی، عدم افتراق سطوح تحصیلی و نابسامانی آموزشی. همچنین براساس نتایج به دست آمده از نظر فضای آموزشی و امکانات رفاهی برای دانشجویان و اعضای هیأت‌علمی کمبودهایی وجود دارد. برای آموزش بالینی از مربیان حق‌التدریس استفاده می‌شود که اکثراً در حین شیفت کاری خود آموزش دانشجویان را پوشش می‌دهند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که باتوجه به نوپا بودن این دوره و اهمیت مراقبت از بیماران تحت بیهوشی، باید ارزیابی از برنامه به صورت جامع انجام گیرد و تغییرات لازم در آن داده شود. همچنین مشخص گردد که آیا این برنامه توانسته میزان و کیفیت مراقبت از بیماران که هدف نهایی برنامه است را بالا ببرد و در مورد ادامه یا پایان دوره تصمیم‌گیری صورت گیرد.
其他摘要：Introduction : The anesthesiology BSc program was first started in 2008 in Iran and has been continued so far. The purpose of this study was to provide a critical appraisal of the anesthesiology BSc program according to the Eisner’s Connoisseurship and Criticism Model. Methods : This qualitative study employed Eisner’s Connoisseurship and Criticism Model to evaluate the anesthesiology BSc program. Consistent with this model, the curriculum and educational environment of the program were assessed in three main dimensions: description, interpretation and evaluation. Data were gathered by means of observation, interview and review of the literature. Results were then discussed and criticized by professors and PhD students of Tabriz School of Nursing and Midwifery. Results: While other countries offer anesthesiology as nursing MSc program, it is offered as anesthesiology BSc program in Iran. Preliminary codes extracted from interviews were summarized in four themes: inattention to context, uncertainty, lack of differentiation between educational levels, and educational irregularities. Findings also indicate shortages in educational space and facilities for students and faculty members. Hourly-paid instructors who teach students during their work shifts are employed for clinical training. Conclusion : It seems that due to the novelty of the program and the importance of caring for anesthetized patients, a comprehensive evaluation of the program and making the necessary changes are essential. It also should be determined whether the program has been successful to achieve its ultimate goal that is improving the quality and quantity of care for patients; final decision then should be made about the continuation or termination of the program.
