摘要：زمینه و هدف: آسیب های ناشی از سرسوزن یکی از منابع عمده عفونت های بیمارستانی محسوب می شود و شیوع فزاینده و رو به رشد بیماری های منتقل شونده از راه خون و مایعات بدن از جمله آلودگی به ویروس اچ آی وی و هپاتیت B و C نگرانی های جدی در پرسنل ارائه دهنده خدمات بهداشتی ایجاد می کند. از این رو با توجه به اهمیت موضوع هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت موجود از نظر آسیب های ناشی از سرسوزن و اجسام تیز و عوامل خطر مربوطه در پرسنل ارائه دهنده خدمات مراقبتی درمانی می باشد تا در صورت نیاز اقدام مناسب صورت گیرد. روش بررسی: مطالعه ای به صورت مقطعی در یکی از مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی البرز بر روی 168 نفر از پرسنل درمانی شامل؛ پزشک، ماما، پرستار، تکنسین اتاق عمل، تکنسین بیهوشی، تکنسین آزمایشگاه و بهیار که همه روزه با بیمار سرو کار داشتند انجام شد. داده ها از طریق پرسش نامه ای که توسط پژوهشگر ساخته و مورد بررسی از نظر روایی و پایایی قرار گرفته بود، جمع آوری گردید پرسش نامه شامل سوالات مربوط به مشخصات فردی و نیز شغلی بود و رخداد آسیب ناشی از سرسوزن و عوامل خطر بالقوه آن شامل سن، سابقه کار، تعداد بیماران تحت مراقبت روزانه، کار کردن در شیفت شب. عادات کارکردن، آگاهی از سیاست بیمارستان در پیشگیری از آسیب و شرکت در آموزش های پیشگیری از این آسیب ها بود. یافته ها: یافته ها نشان داد 42/9 درصد از جمعیت مورد مطالعه حداقل یک بار آسیب ناشی از سرسوزن و اجسام تیز را در طی یک سال گذشته ذکر کردند. حدود 71 درصد پرسنل تحت بررسی حداقل یک آسیب را در کل دوره شغلی خود بیان نمودند و فقط 29 درصد آنان در کل دوره شغلی خود دچار اسیب ناشی از سرسوزن و اجسام تیز نشدند. میزان آسیب ناشی از سرسوزن 1/4 شخص – سال بوده است. در رگرسیون لجستیک چندگانه گذاشتن درپوش سوزن (OR: 2.33, 95% CI 1.03-5.26)، مهم ترین متغیر موثر بر آسیب ناشی از سرسوزن و اجسام تیز تعیین شد و سن، سابقه کار، تعداد بیماران تحت مراقبت روزانه، کار کردن در شیفت شب تاثیری بر میزان آسیب ها نداشته است. نتیجه گیری: با وجود برنامه های کنترل عفونت در بیمارستان ها همچنان میزان آسیب ناشی از سرسوزن و اجسام تیز در جامعه مورد مطالعه بالاست و با توجه به وجود انواع عفونت های قابل انتقال از راه خون می تواند عامل نگرانی باشد. گذاشتن درپوش سوزن هنوز در عده قابل توجهی از پرسنل صورت می گیرد که باید در آموزش ها مورد توجه قرار گیرد. به نظر می رسد کاربرد وسابل ایمن برای تزریقات یکی از راهکارها برای کاهش آسیب باشد.
其他摘要：Background and aims: Blood borne diseases are still one of the major sources of nosocomial infections and are large concern of health personnel because of extension of HIV infection and also transmission of Hepatitis B and C. The aim of this study was to determine the occurrence and risk factors of needle stick and sharps injuries among personnel of a university hospital. Methods: In this cross sectional study, a total of 168 nurses, midwives, physicians, laboratory technicians, operation technicians, nurse aids, and anesthesia personnel, involved in the direct management and care of patients answered to questions about occurrence of needle stick and sharps injuries and some potential risk factors. The questionnaire including personal and occupational characteristics was assessed for validity and reliability. Results: The rate of needle stick injury was 1.4 per person in a year. 42.9% of personnel had at least one needle stick injury in the last year. About 71 % of the participants had an experience of needle stick injuries and only 29% of these had not any injury from needle stick duration entire work career. Multiple logistic regression analysis showed that the most important risk factor for needle stick injuries was re-capping needles, (OR: 2.5, 95% CI 1.5- 4.8). Conclusion: The rate of needle stick injuries is fairly high among health care personnel and there are concerns about transmission of blood borne diseases. Recapping needles is performing by many personnel. Besides the proper educations, it needs to provide safety devices to reduce such injuries.
关键词：سلامت شغلی; سرسوزن; پرسنل بهداشتی
其他关键词：Occupational health; Needle stick; Health personnel
