出版社：Ekonomski institut Tuzla, JCEA Zagreb, DAEB, IEP Beograda, feam Bukurest
摘要：Primarna svrha poslovanja kreditnih rejting agencija je smanjenje ili otklanjanje asimetričnosti informacija između emitenata i investitora vrijednosnih papira. Iako funkcionišu pod nadzorom regulatornih tijela država ne čijem području djeluju, česta je situacija da trpe kritike i opteužbe da su jedan od glavnih krivaca za postojeće stanje finansijskog sistema zemalja čije finansijske sisteme i institucije ocjenjuju. Činjenica je da ne postoji određena univerzalna metodologija određivanja rejting ocjene jer je procjena rizičnosti emitenata posao koji sadrži i objektivne procjene finansijskih i ekonomskih pokazatelja ali sadrži i subjektivnu procjenu procjenitelja. Kritičari metodologije kreditnih rejting agencija glavne glavne slabosti vide u metodologijamarejtinga, neadekvatnom duediligence procesu, nedovoljnoj transparentnost u ocjenama, kriterijima i metodologijama koje su se koristile u rangiranju strukturnih proizvoda, nedovoljnoj jasnoći značenja rejtinga i karakteristikama rizika strukturnih proizvoda i nedovoljnojosjetljivosti na konflikte interesa u procesu rangiranja. Kritičari ističu učestali poslovni model kreditnih rejting agencija kod kojeg su oni, ujedno, savjetnici emitenatakao i praksu da naknade plaćaju direktno emitenti. U tekstu je predstavljena uobičajena metodologija utvrđivanja rejting ocjena tri najveće rejting agencije sa osvrtom na pitanja koja su izložena najčešćim kritikama korisnika usluga rejting agecija i iz ugla emitenata i investitora.
