摘要：یکی از مهم ترین بخشهای راهبردی در اقتصاد هر کشور، بخش نظامی آن کشور است. از اینرو دولتها بخش قابل توجهی از مخارج و توان خود را صرف موفقیت این بخش در انجام ماموریتهای خود میکنند. یکی از مبادی که بخش نظامی کشورها می تواند در تامین هزینههای خود گام مهم و مؤثری برداشته و هم چنین اقتدار و قدرت خود را به منصه ظهور برساند، صادرات است. بنابراین صادرات امروزه دغدغهای مهم برای بسیاری صنایع نظامی بوده و توجه زیادی را به خود معطوف نموده است. یکی از عوامل موفقیت صادرات، شناسایی خواسته های مشتریان و تامین آنها و همچنین رفع چالشها و مشکلات احتمالی آنان است. لذا در این راستا مقاله پیش رو سعی نموده تا با استفاده از روش شناسی کیفی به ویژه ابزارهای مصاحبه عمیق و پرسشنامه باز و با بهره گیری از روش تحلیل محتوا و نمودار خویشاوندی آسیبهای مترتب بر امر صادرات نظامی ایران را شناسایی و طبقه بندی نموده و ضمن تعیین ضریب اهمیت آسیبها و میزان شدت آن ها با استفاده از روش های کمی، با بهرهگیری از ماتریس تطبیقی نتایج، آسیب ها از حیث اولویت و اضطرار دسته بندی نماید. جامعه آماری مورد نظر برای این پژوهش را در دو مرحله 36 نفر از خبرگان داخل کشور )با نرخ همکاری 36 درصد( و 56 نفر از مشتریان خارجی)با نرخ همکاری 36 درصد( تشکیل می دهند. نتایج به دست آمده از این پژوهش حاکی از آن است که از نگاه کارشناسان داخلی 5 مورد آسیب و از منظر کارشناسان خارجی 4 مورد آسیب در سطح بحرانی بوده و نیاز ویژه ای به بررسی و مرتفع شدن آن ها وجود دارد.
其他摘要：One of the most important strategic sectors of any country's economy is the military sector. Thus governments allocate a considerable amount of effort and cost to help this sector through obtaining its objectives. Meanwhile, it is known that an effective way for military sectors to cover their own expenditures, and showcase their powers, is export. Also, it is known that a major prerequisite for prospering in exports is acknowledging the customer wants and fulfilling them. This article tries to identify the harms of Iran’s military export, and employs the qualitative methods such as open questionnaire, depth interview, and content analysis. Afterwards, its conceptual model is drawn making use of the affinity diagram. At the final stage, using quantitative methods, harms are categorized and prioritized by the results acquired from the adaptive matrix. Statistical population of this research is comprised of 63 internal experts (with 0.65 cooperation ratio) and 95 foreign experts (with 0.65 cooperation ratio). Findings revealed that internal experts found 9 harm items to be critical, needing urgent investigation and resolution, while this number was 4 with the foreign experts.
