摘要：بررسی و کمی کردن رابطه ریسک و بازده و شناسایی عوامل تأثیرگذار بر بازده همواره مد نظر پژوهشگران حوزه مالی بوده است. پژوهشها نشان میدهند مدلهای چندعاملی نسبت به مدلهای تکعاملی از قدرت بالاتری در تبیین بازده سهام برخوردار هستند. فاما و فرنچ (1993) یک مدل سه عاملی شامل پرتفوی بازار، اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار را برای تشریح بازده بازار ارایه کردند. این پژوهش قصد دارد با اضافه کردن یک متغیر جدید، یعنی رشد داراییها، به مدل یادشده و تشکیل مدلی چهارعاملی، زمینه تحلیل و پیشبینی مناسبتر بازده سهام را در بازار بورس اوراق بهادار تهران فراهم آورد. بدین منظور تأثیر رشد داراییها بر بازده سهام یکبار بهصورت مستقل و بار دیگر، در شرایط کنترل دو متغیر اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار، در یک دوره دهساله (1388-1379)، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار Eviews حاکی از آن است که اگرچه رشد داراییها بهصورت مستقل تأثیر قابل اتکایی بر بازده سهام ندارد، اما در شرایطی که به مدل سهعاملی فاما و فرنچ اضافه شود، تأثیری منفی بر بازده سهام میگذارد.
关键词：بازده سهام;رشد داراییها;مدل سه عاملی فاما و فرنچ;بورس اوراق بهادار تهران
