摘要：نقدشوندگي يكي از عوامل تأثيرگذار بر تصميمات پرتفوي سرمايهگذاران است. شواهد تحقيقاتي نشان ميدهد عامل ريسك نقدشوندگي نقش مهمي در توضيح رابطه مقطعي بازده داراييها ايفـا مـينمايـد. اين تحقيق به دنبال بررسي رابطه مقطعي بـين بـازده مـورد انتظـار و نقدشـوندگي مـيباشـد. متغيـر جايگزين نقدشوندگي مورد استفاده در اين تحقيق نسبت گردش سهام است. در اين تحقيـق نمونـهاي متشكل از 30 شركت از شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمـاني (1380 تا 1386 (انتخاب گرديد. نتايج حاصل از روش حداقل مربعات تعميم يافته نشان ميدهد نقدشـوندگي.
