摘要：تبیین هندسه علم در اندیشة قرآنی هدف اصلی پژوهش حاضر می‌باشد. روش مطالعه، توصیفی ـ تحلیلی است که مطابق آن، اطّلاعات به دست آمده از کُتُب و منابع، مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند. یافته‌ها بیانگر آن است که از منظر قرآن کریم، هر نسبت و مواجهه‌ای با علم، به تکامل و تعالی شخصیّت منجر نمی‌شود. از میان نسبت‌های کشف شده از قبیل نسبت حمل، نسبت فهم، نسبت نقد و نسبت خلق، تنها نسبت خلق علم به عنوان نسبت برتر معرّفی شده است. مطابق آموزه‌های قرآنی، «علم» دارای ویژگی‌های ذاتی از قبیل تشکیک‌پذیری، بی‌مرزی، اصالت، قداست، جهت‌مندی و جاودانگی است که مجموعة این ویژگی‌ها در کنار هم، چارچوب و هندسة خاصّی به مقولة علم می‌بخشد و مرز آن را با پاره‌ای اصطلاحات نزدیک به علم مشخّص می‌سازد. بخش پایانی این مقاله نیز به آفات و موانعی اشاره می‌کند که دستیابی انسان به علم و یقین را با چالش روبه‌رو می‌سازد.
其他摘要：تبیین هندسه علم در اندیشة قرآنی هدف اصلی پژوهش حاضر می‌باشد. روش مطالعه، توصیفی ـ تحلیلی است که مطابق آن، اطّلاعات به دست آمده از کُتُب و منابع، مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند. یافته‌ها بیانگر آن است که از منظر قرآن کریم، هر نسبت و مواجهه‌ای با علم، به تکامل و تعالی شخصیّت منجر نمی‌شود. از میان نسبت‌های کشف شده از قبیل نسبت حمل، نسبت فهم، نسبت نقد و نسبت خلق، تنها نسبت خلق علم به عنوان نسبت برتر معرّفی شده است. مطابق آموزه‌های قرآنی، «علم» دارای ویژگی‌های ذاتی از قبیل تشکیک‌پذیری، بی‌مرزی، اصالت، قداست، جهت‌مندی و جاودانگی است که مجموعة این ویژگی‌ها در کنار هم، چارچوب و هندسة خاصّی به مقولة علم می‌بخشد و مرز آن را با پاره‌ای اصطلاحات نزدیک به علم مشخّص می‌سازد. بخش پایانی این مقاله نیز به آفات و موانعی اشاره می‌کند که دستیابی انسان به علم و یقین را با چالش روبه‌رو می‌سازد.
