摘要：این مقاله به نقد و بررسی نظریه‌ای پرداخته که قائل به نقص قرآن و عدم جامعیت آن نسبت به همة زمان‌ها و مکان‌ها و همة مسائل جدید و متغیر است؛ نتیجة این دیدگاه ضرورت ادامة تجربة نبوی توسط دیگران برای پرکردن این خلأهاست. در ادامه به مناسبت، متعرض نگاه صدرالمتألهین و مولوی به قرآن و نسبت مثنوی با قرآن پرداخته و ادعای رقیب مبنی بر اینکه امثال این بزرگان، آورده‌هایی جدید، علاوه بر قرآن داشته‌اند را به‌نحو متقن و مستند باطل می‌کند.
其他摘要：This paper discusses and critiques a theory which states that the Qur’an is imperfect and cannot be generalized to all times and places and to all new and changing issues; such a theory requires that people continue to experience what the Prophet would experience in order to fill this void. Later in this paper we deal with the views of Sadr al-Moteallehin and Mowlana about the Qur’an and the relation between the Qur’an and Mathnavi. The paper then, in a firm and documented way, refutes the competing claim that these great people have offered new religious concepts, other the ones in the Qur’an.
