摘要：پژوهش حاضر تجربههای زیستی و عواملی که مادران ایرانی دارای فرزند کمتوان ذهنی برای بخشیدن دیگران بهکار میگیرند را مورد بررسی قرار داده است. برای رسیدن به این هدف، روش کیفی و نظریه برخاسته از داده ها مورد استفاده قرار گرفت. 20 نفر از مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی که برای تکمیل پرونده فرزند خود به سازمان آموزش پرورش رجوع کرده بودند، به صورت تصادفی انتخاب و سئوالهای نیمهساختار یافته در مورد بخشش دیگران و عواملی که آنها در این مورد استفاده کردهاند تا رسیدن به مرحله اشباع مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل دادهها از طریق کدهای باز و مشخص شدن گزارههای اصلی و فرعی، نشان داد که در ایران مادران این گروه از کودکان به ترتیب از منابع معنوی، منابع درونی و منابع و علایق اجتماعی برای بخشیدن دیگران استفاده میکنند. این یافتهها نشان میدهد که غنی بودن محتوا و متون مربوط به بخشایشگری در فرهنگ ایرانی – اسلامی به مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی برای بخشیدن دیگران کمک کرده است.
其他摘要：پژوهش حاضر تجربههای زیستی و عواملی که مادران ایرانی دارای فرزند کمتوان ذهنی برای بخشیدن دیگران بهکار میگیرند را مورد بررسی قرار داده است. برای رسیدن به این هدف، روش کیفی و نظریه برخاسته از داده ها مورد استفاده قرار گرفت. 20 نفر از مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی که برای تکمیل پرونده فرزند خود به سازمان آموزش پرورش رجوع کرده بودند، به صورت تصادفی انتخاب و سئوالهای نیمهساختار یافته در مورد بخشش دیگران و عواملی که آنها در این مورد استفاده کردهاند تا رسیدن به مرحله اشباع مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل دادهها از طریق کدهای باز و مشخص شدن گزارههای اصلی و فرعی، نشان داد که در ایران مادران این گروه از کودکان به ترتیب از منابع معنوی، منابع درونی و منابع و علایق اجتماعی برای بخشیدن دیگران استفاده میکنند. این یافتهها نشان میدهد که غنی بودن محتوا و متون مربوط به بخشایشگری در فرهنگ ایرانی – اسلامی به مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی برای بخشیدن دیگران کمک کرده است.
