摘要：هدف پژوهش حاضر مقایسه قضاوت اخلاقی در دانش‌آموزان با و بدون کم‌توانی‌ذهنی شهر شیراز بود. این پژوهش از نوع علی – مقایسهای بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش‌آموزان با و بدون کم‌توانی‌ذهنی بالای 16 سال دوره متوسطه شهر شیراز بود. نمونه‌های پژوهش 160 دانش‌آموز(80 دانش‌آموز با کم‌توانی‌ذهنی و 80 دانش‌آموز بدون کم‌توانی‌ذهنی) که به روش نمونه‌گیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. برای اندازهگیری قضاوت اخلاقی از مقیاس قضاوت اخلاقی(گیبز و همکاران،1992) استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از روش آماری تی مستقل، تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل واریانس دو راهه تحلیل شد. نتایج نشان داد بین دانش‌آموزان با و بدون کم‌توانی‌ذهنی در نمره کل مقیاس قضاوت اخلاقی و ابعاد آن، در سطح (001/0p ). با توجه به یافتههای این پژوهش پیشنهاد میشود که هرگونه برنامهریزی در زمینه ارتقاء ارزش‌های اخلاقی و درونی شدن آن، با توجه به رشد شناختی دانش‌آموزان انجام شود. زیرا بین رشد اخلاقی و رشد شناختی دانش‌آموزان رابطه وجود دارد.
其他摘要：هدف پژوهش حاضر مقایسه قضاوت اخلاقی در دانش‌آموزان با و بدون کم‌توانی‌ذهنی شهر شیراز بود. این پژوهش از نوع علی – مقایسهای بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش‌آموزان با و بدون کم‌توانی‌ذهنی بالای 16 سال دوره متوسطه شهر شیراز بود. نمونه‌های پژوهش 160 دانش‌آموز(80 دانش‌آموز با کم‌توانی‌ذهنی و 80 دانش‌آموز بدون کم‌توانی‌ذهنی) که به روش نمونه‌گیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. برای اندازهگیری قضاوت اخلاقی از مقیاس قضاوت اخلاقی(گیبز و همکاران،1992) استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از روش آماری تی مستقل، تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل واریانس دو راهه تحلیل شد. نتایج نشان داد بین دانش‌آموزان با و بدون کم‌توانی‌ذهنی در نمره کل مقیاس قضاوت اخلاقی و ابعاد آن، در سطح (001/0p ). با توجه به یافتههای این پژوهش پیشنهاد میشود که هرگونه برنامهریزی در زمینه ارتقاء ارزش‌های اخلاقی و درونی شدن آن، با توجه به رشد شناختی دانش‌آموزان انجام شود. زیرا بین رشد اخلاقی و رشد شناختی دانش‌آموزان رابطه وجود دارد.
