摘要：درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، یکی از درمان‌های نسل سوم است که در آن تلاش می‌شود به‌جای تغییر شناختها، ارتباط روانشناختی فرد با افکار و احساساتش افزایش یابد. هدف پژوهش حاضر تعیین کارآمدی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و افسردگی در زنان بارداری است که نازایی داشته و به‌وسیله درمان لقاح خارج رحمی باردار شدهاند. در این پژوهش از طرح شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون، پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. نمونه پژوهش به شیوه در دسترس از میان افراد دارای نازایی اولیه یا ثانویه که با لقاح خارج رحمی باردار شده و در دامنه سن بارداری ۱۴ تا ۲۲ هفته بودند انتخاب شدند. ۳۵ نفر خانم باردار با ویژگیهای یادشده به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۷ نفر) و شاهد (۱۸ نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهششامل مصاحبه ساختاریافتهSCID برای تشخیص اضطراب و افسردگی، سیاهه افسردگی بک و سیاهه اضطراب بک بود که به‌صورت پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری یک‌ماهه پس از اتمام درمان انجام شد. گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند ولی گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکردند. برای بررسی فرضیه‌ها از آزمون تحلیل واریانس مختلط بین – درون آزمودنیها (SPANOVA) استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مختلط نشان از وجود تفاوت معنادار اثر بین گروهی اضطراب و افسردگی در سطح معناداری کمتر از۰۵/۰ بود؛ لذا با اطمینان ۹۵ درصد می‌توان نتیجه گرفت که اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش اضطراب و افسردگی مؤثر بود. مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد به‌واسطه افزایش انعطاف‌پذیری روانشناختی باعث کاهش معنی‌دار افسردگی و اضطراب زنان باردار تحت درمان لقاح خارج رحمی در گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون و نیز دوره پی گیری یک‌ماهه شد. به نظرمی رسد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به‌عنوان درمانی مکمل، در کنار درمان‌های طبی ناباروری در بهبود روند بارداری و سلامت مادر و جنین می‌تواند نقشی بسزا داشته باشد.
其他摘要：Act is one of the third generation therapies in which there is trying to alter the one ̓s relationship with his or her thoughts and feelings instead of changing the cognitions. The aim of this research is to evaluate the efficacy of acceptance and commitment therapy (ACT) on reducing depression and anxiety in infertile women who undergoing In vitro fertilization (IVF). ACT has not used for reducing anxiety and depression in pregnant women before. In this study Quasi-experimental pretest-posttest and follow up with control group was used. Among women who had primary or secondary infertility, undergoing IVF, and were at 14-22 weeks gestational age, available sampling was conducted. 35 women with above feature, assigned to experiment (17) and control (18) groups randomly. SCID and BDI-II and BAI were used for assessing depression and anxiety; before the intervention and after it; and all of them repeated one month after ending the intervention. The experimental group participated in 8sessions of ACT, which lasted 90 minutes weekly; while control group didn't undergo any training. To examine the hypothesis, mixed analysis of variance between - the subjects (SPANOVA) was used. Analysis of mixed variance of the effects between-groups for depression and anxiety showed the significant level was less than 0/05. Thus with 95% reliability, it can be resulted that Act was effective for decreasing of depression and anxiety in experimental group. The results indicated by creating psychological flexibility, ACT decreased depression and anxiety in pregnant women who undergoing IVF significantly. This reduction remained one month after ending of intervention. It seems acceptance and commitment therapy as a complementary treatment, in addition to medical treatments for infertility, improves the health of the mother and fetus during pregnancy and can have an important role.
关键词：نازایی;لقاح خارج رحمی;افسردگی;اضطراب;درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد
其他关键词：Infertility; In vitro fertilization; Depression. Anxiety; Acceptance and Commitment therapy
