摘要：اختلال اضطراب فراگیر با توجه به سیر مزمن، شیوع زیاد و همبودی بالای با سایر اختلالهای روانشناختی، به‌عنوان یکی از مهمترین اختلالهای ناتوانکننده بزرگسالان مطرح شده است و پرداختن به روشهای درمانی مؤثر و اقتصادیتر برای این اختلال سودمند و ضروری است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان عدم تحمل بلاتکلیفی، بوسپیرون و درمان ترکیبی عدم تحمل بلاتکلیفی با بوسپیرون در بهبود علائم بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. در یک کارآزمایی بالینی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون، از بین مراجعهکنندگان به مراکز و کلینیکهای روانشناختی و روانپزشکی شهر تهران، 24 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه درمان عدم تحمل بلاتکلیفی، بوسپیرون (60-5 میلیگرم در روز) و ترکیبی جایگزین شدند. دادهها در مرحله قبل و بعد از مداخله از طریق مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (GADS-7)، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS)، پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ)، پرسشنامه افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II) و مقیاس سازگاری اجتماعی و شغلی (WSAS) گردآوری شدند. تحلیل دادهها با استفاده از روشهای آماری کروسکالوالیس، U منویتنی و تحلیل کوواریانس یک‌طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد کههر دو درمان عدم تحمل بلاتکلیفی و ترکیبی در مقایسه با بوسپیرون منجر به کاهش علائم اختلال اضطراب فراگیر، عدم تحمل بلاتکلیفی، نگرانی، افسردگی و افزایش سازگاری اجتماعی- شغلی شدند (01/0> p). نتایج آزمون U منویتنی و تحلیل کوواریانس یک‌طرفه نیز نشان دادند که بین اثربخشی درمان عدم تحمل بلاتکلیفی و ترکیبی تفاوت معناداری وجود نداشت. نتایج این پژوهش در کل نشان داد که درمان عدم تحمل بلاتکلیفی و ترکیبی در بهبود علائم اختلال اضطراب فراگیر مؤثرتر از بوسپیرون (60-5 میلیگرم در روز) هستند. با این وجود، به نظر میرسد افزودن دارو (بوسپیرون) به درمان عدم تحمل بلاتکلیفی منجر به بهبودی بیشتر بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر نمیشود.
其他摘要：Generalized anxiety disorder (GAD) according to a chronic course, high prevalence and comorbidity with other psychological disorders, as one of the most debilitating disorders is adult, so addressing effective treatment methods and more economically for this disorder is beneficial and necessary. The aim of the present study was to compare the efficacy of intolerance uncertainty therapy (IUT(, Buspirone and the combination of IUT with Buspirone in improving symptom of patients with (GAD). In a clinical trial of quasi-experimental research with pretest-posttest of the patients admitted to psychiatric and psychological clinics and centers in Tehran 24 patients were selected with GAD and randomly assigned to three groups to IUT, Buspirone (5-60 mg per day) and combination. Data before and after the intervention were collected by generalized anxiety disorder scale (GADS-7), intolerance of uncertainty scale (IUS), Penn State Worry Questionnaire (PSWQ), Beck Depression Inventory-II (BDI-II) and Work and Social Adjustment Scale (WSAS). The data were analyzed using a Kruskal Wallis test, Mann-Whitney U-test, and one-way Analysis of Covariance. The results of this study showed Both treatments IUT and combined treatment in comparison with Buspirone led to significant improvements in alleviating the symptoms of generalized anxiety disorder, intolerance of uncertainty, worry, depression and work and social adjustment (p<0.01). Also, the result of Mann-Whitney U-test and one-way analysis of covariance showed there were no significant difference between IUT and combined treatment. IUT and combination therapy are more effective than Buspirone (5-60 mg per day) in improving of GAD are. However, it seems adding medication (Buspirone) to IUT does not improve the patients with GAD.
关键词：اختلال اضطراب فراگیر;درمان عدم تحمل بلاتکلیفی;بوسپیرون
