摘要：هدف پژوهش حاضر تعیین میزان تأثیر مشاوره مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انطباق‌پذیری دانشجویان بود. روش پژوهش شبه آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه اصفهان بود که 40 نفر به شیوه‌ی نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 8 جلسه، به‌صورت هفتگی شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه انطباق‌پذیری مسیر شغلی ( (CAASگردآوری و از طریق تحلیل واریانس با اندازههای تکراری مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها تفاوت معناداری بین دو گروه در انطباق‌پذیری مسیر شغلی و خرده مقیاس‌های آن درزمینهی دغدغه، کنجکاوی، کنترل و اعتماد در مرحله پس‌آزمون نشان داد. همچنین نتایج آزمون پیگیری حاکی از پایداری اثر مداخله مشاوره مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش انطباق‌پذیری و خرده مقیاس‌های آن بود. در نهایت از مشاورهی مبتنی بر پذیرش و تعهد میتوان به‌عنوان یک روش مؤثر در افزایش انطباق‌پذیری استفاده کرد.
其他摘要：The aim of the present study was to investigate the effect of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on students’ adaptability. The method of the research was quasi-experiment with control group and pre-test and post-test and follow-up. The study’s population consists of Isfahan University students from which 40 students were selected by voluntary sampling and randomly assigned to the experimental and control group (20 in each group). Experimental group participated in 8 sessions weekly. Data were collected by career adaptability questionnaire (CASS) and analyzed by SPSS-19 and analysis of variance (ANOVA) method with repetitive measurements. Finding demonstrated significant difference between two groups in career adaptability and it’s subscales about Concern, Control, Curiosity and Confidence in post-test phase. Also the test results implied stability of ACT on adaptability and its subscales. By the end, ACT can be used as an effective method in increasing adaptability.
关键词：مشاوره مبتنی بر پذیرش و تعهد;انطباق‌پذیری مسیر شغلی
