摘要：هدف پژوهش حاضر پاسخگویی به این مسائلهاست که روایت چگونه شکل می‌گیرد؛ چگونه کار می‌کند؛چگونه وضعیت سلامت و بیماری را توضیح می‌دهد و چگونه و براساس چه مکانیزمی قادر به پیش‌بینی و کنترل وضعیت انسانی‌می‌شود و در پایان هدف پاسخگویی به این پرسش است که چگونه روایت واقعیت را می‌سازد.پژوهش حاضر در چارچوب تحلیلی نظری و بر اساس بررسی استدلالی و استنباطی مبتنی بر تحلیل گفتمان نظری سازمان‌دهی شده است. تحلیل گفتمان به‌منزله روش پژوهش کیفی متن را مورد واکاوی قرار می‌دهد. متن در ادبیات مزبور هم یک متن نوشتاری می‌تواند باشد، هم یک نظریه و هم یک واقعیت اجتماعی. زبان را می‌توان از دو راه بررسی کرد؛ درمطالعه «همزمانی»، زبان در یک مقطع زمانی واحد و در یک وضعیت خاص بدون در نظر گرفتن زمان، بررسی می‌شود و در مطالعه «درزمانی»، تحول زبان در طول زمان، مطالعه می‌شود. روایت در جریان ساختارهای هم‌نشینی و جانشینی(حرکت همزمانی و درزمانی زبان) شکل می‌گیرد. این جریان وابسته به زبان و گفتگویی دوجانبه است؛ روایت به زبان درمی‌آید و در جریان گفتگو انسجام پیدا می‌کند و یکپارچهمی‌شود. روایت مسائلهبرون ذهنی ( جهان اول)، چنانکه واقع‌گرایان روایتی می‌گویند و نیز موضوعی درون ذهنی(جهان دوم)، چنانکه رویکردهای پسامدرن و برساخت گرا می‌گویند، نیست.زبان مسائله و موضوعی است کهدر فرایند گفتگو و در بستر گفتمانی شکل می‌گیرد و در جهان سوم مستقر می‌شود. روایت‌هابه شکل گفتگویی سامان پیدا می‌کنندوبه شکل دادن خویشتن روایتی کمک می‌رسانند.
其他摘要：The purpose of this study is to answer these essential questions: how the narrative is made? How does it work? How does it describe the status of wellbeing or illness, and how and based on what mechanism would it be capable to predict and control of human conditions? At last, the objective is to answer this question that how narratives construct the reality. The current study is organized in theoretical analysis framework and based on argumentative and deductive methods founded on discourse analysis. As a qualitative method, discourse analysis provides an analysis of the text. Text in this literature can be a written text as well as a theory and also a social reality. Language can be considered in two ways. In the synchronized form, language is studied in a specific time unit and in a specific timeless situation, the other one is the diachronized form in which the development of language during a time is studied. Narrative is made through the synchronized and diachronized movement of language. This process is dependent on language and dialogic conversation. Narrative is expressed and becomes coherent and integrated in dialogic process. Narrative is neither an outer-mind (the first world) issue as narrative realism claims, nor an inter-mind one (the second world) as proposed by postmodernism and constructionism. Language is both the subject and the issue, which is formulated during dialogic process and discursive context and settles down in the third world. Narratives are organized into dialogic form and help construct the narrative self.
