摘要：زمینه: این پژوهش به منظور بررسی روابط خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و خوشبینی در پیش بینی کنندگی بهزیستی ذهنی جهت تدوین مدل ساختاری در دانشجویان صورت گرفته است. روش: نمونه ایی به حجم 293 نفر از دانشجویان دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی در سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب گردید. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیل مسیر و به کمک نرم افزار لیزرل LISREL و SPSS (اثرات مستقیم و غیر مستقیم و اثرات کلی مؤلفه‌های خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و خوشبینی بر بهزیستی ذهنی) مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج به دست آمده در این پژوهش منجر به تدوین یک مدل گردید: در مدل به دست آمده نتایج بیانگر آن است که خود کارآمدی و خوشبینی و حمایت اجتماعی مطلوب بر شادکامی اثر معنادار دارند. همچنین متغیرهای خودکارآمدی و خوشبینی بر شادکامی اثر مستقیم و معنادار نشان دادند. در مدل مورد بحث متغیرهای خودکارآمدی و خوشبینی جمعاً توانستند 42 درصد واریانس بهزیستی ذهنی را تبیین کند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می‌رسد که با افزایش سطح خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و خوشبینی دانشجویان، احساس بهزیستی ذهنی در آن‌ها افزایش می‌یابد. همچنان که در مدل نهایی نیز مشخص شده است که این سه متغیر دارای نقش مستقیم و غیر مستقیم در افزایش احساس بهزیستی ذهنی می‌باشند.
其他摘要：This study aims to investigate the role of self-efficacy, social support and optimism in predicting mental wellbeing in order to develop a structural model in students. A sample of 293 BA, MA and PhD students from Faculty of Psychology of Allameh Tabataba'i University was selected through stratified sampling method. The collected data were analyzed using LISREL and SPSS software, and the direct, indirect and overall impacts of the variables of self-efficacy, social support and optimism on mental wellbeing were investigated. The results led to the composition of a model. In the obtained model, the results indicate that a desirable level of self-efficacy, optimism and social support have a significant impact on happiness. In addition, the two variables of self-efficacy and optimism showed a direct and significant impact on happiness. In the discussed model, the variables of self-efficacy and optimism were able to explain 42 percent of the variance of mental wellbeing. In conclusion, it seems that any increase in the level of the students’ self-efficacy, social support and optimism heightens their feeling of mental wellbeing. As found in the final model, the three variables directly and indirectly improve the feeling of mental wellbeing
