摘要：چکیده امروزه مشارکت سازمان های غیردولتی به عنوان یکی از عوامل حسن اداره کشور از جنبههای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به شمار میرود. مشارکت مذکور در نظام حقوقی می تواند در کارآمدی و ایجاد اعتماد عمومی نقش برجستهای ایفا کند. قانون جدید آیین دادرسی کیفری با هدف عملیاتیکردن اهداف فوق، تعقیب دعوای عموی را در دستهای خاص از جرائم توسط این » سازمان ها به رسمیت شناخته است. هرچند در متن قانون از سمت این سازمان ها به عنوان یاد شده است، اختیارات گستردهای از قبیل اقامه دلیل و اعتراض به آرای صادره « اعلام کننده جرم به آن ها واگذار شده است. در واقع ، قانون به علت احتیاطی که در این زمینه به خرج داده است از درمورد آن ها خودداری کرده است. شاید بتوان گفت که با توجه به اختیارات « شاکی » ذکر عنوان شاکی و اعلام کننده جرم در نظر گرفته است. در مواردی که جرم « بینابین » پیشبینیشده ، نقشی دارای بزه دیده خاص باشد، حسب مورد، کسب رضایت بزه دیده یا سرپرست قانونی او ضروری است. البته درصورتیکه به منافع خصوصی اشخاص حقوقی یا این انجمنها آسیبی وارد شود، با توجه به همان شرایط، اشخاص حقیقی می توانند اقامه دعوا کنند. موضوعی که در این قانون مغفول واقع شده است، چگونگی سازوکار نظارتی بر فعالیت این سازمان هاست. امید میرود که با اجراییشدن این قانون، کاستیهای احتمالی روشن گشته و گامهای بعدی با توجه به تجربیات به د ستآمده ، به شکل دقیقتر و کاملتری برداشته شود.
其他摘要：Nowadays, the participation of non-governmental organizations are considered as a one of a good elements of the governance from the economic, social and cultural points of view. The mentioned participation in legal system can play a prominent role in the efficiency and public confidence. The new criminal procedure law aiming at operationalizing the above objectives, has officially recognized the Pursuing the Public Action in a special category of crimes by these organizations. Although the position of these organizations has been cited in the text of law as a “crime reporter”, extensive authorities such as presenting an evidence and protesting to an award which was made have been granted to them. In fact, the law -due to discretionary spending in this arearefused to name them as a “plaintiff ". Probably, due to the predicted authority, the law considered an "intermediate" role between plaintiff and crime reporter. In some cases in which a crime has a specific victim, the consent of victim or his/her legal guardian is necessary and required. The matter which has been neglected in the law is the mechanism of supervision for the activities of these organizations. I hope it becomes possible to clarify the failures of this law by its implementation and then take the better step under the light of the experiences.
