摘要：هدف پژوهش حاضر ترکیب کمی نتایج پژوهش های انجام شده در زمینه عملکرد ریاضی دانش آموزان بوده است. به این منظور با استفاده از فصلنامه ها و مجلات علمی – پژوهشی، کلیه پژوهش های انجام شده در سراسر کشور طی سالهای 1388 -1381 گردآوری و بررسی شد که در مجموع 40 مورد از آن پژوهش ها دارای ویژگی های سنجش فراتحلیل به خصوص ویژگی محاسبه سنجش اندازه اثر بودند. برای فراتحلیل از روش هدجس و برای تفسیر یافته ها از روش کوهن استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که فرض رابطه بین متغیرهای خودکارآمدی، انگیزش، هدف گذاری، راهبردهای یادگیری، روش های تدریس، سبک های شناختی، شیوه های مطالعه، جنسیت و ادراک از ساختار کلاس با عملکرد ریاضی تایید می گردد. در میان متغیرهای ذکر شده، متغیر خودکار آمدی ریاضی دانش آموزان شناخته شد.
其他摘要：The purpose of this research was to combine the quantitative results of the researches related to the students' math performance. For this purpose, all studies which have been done in Iran from the year 1381 to 1388, were collected, using the quarterly and scientific-research articles. In general, 40 cases of them, had meta-analysis measuring features, in particular the effect size measuring feature. The Hodges’s method has been used for metaanalysis and the Cohen’s method has been used for interpreting the findings. The results indicated that there is a significant relationship between math performance and selfe-fficacy, self-regulation, motivation, goal orientation, learning strategies, teaching methods, cognitive styles, reading styles, gender, and perception of the class structure. Among the mentioned variables, self-efficacy was found to be the best predictor of students’ math performance due to its high level of variance.
