摘要：پژوهش حاضر با هدف آزمون روان‌سنجی مقیاس واکنش‌پذیری نسبت به استرس ادراک شده (PSRS؛ شولتز، ییم، زوکالا، جانسن و شولتز، 2011) در بین گروهی از دانشجویان ایرانی انجام شد. در مطالعه همبستگی حاضر 324 دانشجوی کارشناسی (130 پسر و 194 دختر) به PSRS و مقیاس سازگاری هیجانی (EAM؛ رابیو، آگادا، هانتنگاس و هرناندز، 2007) پاسخ دادند. به منظور تعیین روایی عاملی PSRS از روش آماری تحلیل عاملی تأییدی و به منظور بررسی همسانی درونی PSRS از ضرایب آلفای کرونباخ استفاده شد. همچنین، به منظور مطالعه روایی سازة PSRS، ضریب همبستگی بین زیرمقیاس‌های واکنش‌پذیری نسبت به استرس ادراک شده با سازگاری هیجانی گزارش شد. نتایج تحلیل عاملی تاییدی PSRS نشان داد که در نمونة دانشجویان ایرانی ساختار چندبعدی PSRS شامل پنج زیرمقیاس واکنش‌پذیری طولانی، واکنش‌پذیری نسبت به اضافه بار کاری، واکنش‌پذیری نسبت به تعارض‌های اجتماعی، واکنش‌پذیری نسبت به ناکامی و واکنش‌پذیری نسبت به ارزشیابی اجتماعی، با داده‌ها برازش مطلوبی داشت. نتایج مربوط به همبستگی بین زیرمقیاس‌های واکنش‌پذیری نسبت به استرس ادراک شده با سازگاری هیجانی به طور تجربی از روایی سازة PSRS حمایت کرد. مقادیر ضرایب همسانی درونی زیرمقیاس‌های PSRS بین 75/0 تا 80/0 به دست آمد. در مجموع، نتایج مطالعة حاضر نشان داد که PSRS برای سنجش مفهوم واکنش پذیری نسبت به استرس ادراک شده در دانشجویان ایرانی ابزاری روا و پایا است.
其他摘要：The main purpose of the present study was to investigate psychometric properties of the Perceived Stress Reactivity Scale (PSRS, Schlotz, Yim, Zoccola, Jansen & Schulz, 2011) among Iranian university students. 324 university students (130 male, 194 female) completed the PSRS and the Emotional Adjustment Measure (EAM, Rubio, Aguado, Hontangas & Hernandez, 2007). The confirmatory factor analysis method and internal consistency were used to compute the PSRS's factorial validity and reliability, respectively. Also, in order to examine the construct validity of the PSRS, we computed correlations between different dimensions of PSRS with emotional adjustment. The results of confirmatory factor analysis indicated that 5-factor structure of the PSRS consisted reactivity to work overload, reactivity to social conflicts, reactivity to social stress, reactivity to failure and prolonged reactivity had good fit to data in the Iranian sample. Correlational analyses between different dimensions of PSRS with emotional adjustment provided initial evidence for the PSRS convergent validity. Cronbach’s α Coefficients ranged from 0/75 to 0/80 for six dimensions. In sum, these findings provide evidence for the validity and reliability of the PSRS as an instrument to measure of stress reactivity among Iranian university students.
关键词：واکنش‌پذیری نسبت به استرس ادراک شده;مقیاس;پایایی;روایی;ساختار عاملی
