摘要：پیشدانستههای فکری و از جمله آنها پیشفرضهای مذهبی و عقیدتی، از آفات عمل فهم به شمار میروند که به صورت نامرئی در لایههای معنایی ترجمه نفوذ کرده و خود را در هیئت حقیقت به مخاطب معرفی مینمایند. در صورتی که همه مذاهب و فرق اعتقادی اسلامی بخواهند قرآن را بر پایه پیشفرضهای خود، ترجمه نمایند، اختلاف در ترجمهها پدید میآید. در این پژوهش سعی شده است تا ضمن تحلیل این مسئله، با بررسی سه نمونه از آیات قرآن کریم در باب «عدل الهی»، «امامت» و «وضو» از دیدگاه سه مترجم اهل سنت یعنی ابوالفضل رشیدالدین میبدی، شاه ولی الله دهلوی و نجم الدین محمد نسفی و سه ترجمه معاصر شیعه یعنی ترجمه آیتالله مکارم شیرازی، ترجمه مهدی الهی قمشهای و ترجمه فولادوند، چگونگی تأثیر گذاری پیشفرضهای عقیدتی بر ترجمه قرآن کریم تبیین گردد. نتیجه به دست آمده نشان میدهد که این پیشفرضها به وضوح رنگ اعتقادی ترجمههای مذکور را تعیین و آشکار مینمایند.
