摘要：تجربه امروز بشر نشان داده که قدرت، چنانچه تحت نظارت و کنترل نباشد و خود را در برابر مردم پاسخگو نداند، لاجرم به فساد کشیده خواهد شد. لذا نظارت بر دستگاه های حکومتی حتی دریک نظام مردم سالار، یک نیاز ضروری است که درچارچوب قانون باید اِعمال شود. این امر در درجه نخست بر عهده دستگاه قضایی می باشد، اما پیچیدگی حاکم بر محاکم قضایی و اطاله دادرسی ها در راهروهای پُر پیچ و خم آن موجب گردید که برخی کشورها اقدام به تشکیل سازمانهایی نمایندکه بتوانند به شیوه غیرقضایی و درکوتاهترین زمان به شکایات مردم رسیدگی کنند. این سازمانها تحت عنوان آمبودزمان نام گرفتند. امروزه آمبودزمان با تدارک آسان بررسی فراقضایی شکایت های شهروندان علیه مقامات و دستگاههای اجرایی، به عنوان یک قسمت غیر قابل انکار از روشهای حمایت از حقوق شهروندان تلقی می شود، به گونه ای که می توان ادعا کرد انتظار تحقق یک نظام مردم سالار و توسعه یافته بدون داشتن آمبودزمانی کارآمد و مستقل، دور از ذهن خواهد بود. بر این اساس، آمبودزمانها می توانند از رهگذر کارویژه ها و قابلیت هایی که برای آنها متصور است، در نهادینه کردن مردم سالاری و تحکیم اصول آن نقشی تعیین کننده ایفا نمایند.این مقاله در تلاش است در رویکردی مسئله محور و با روش توصیفی ـ تحلیلی، ضمن تبیین رابطه آمبودزمان و مردم سالاری به واکاوی این مسئله بپردازد که آمبودزمان ، تحت چه شرایطی و با چه ابزارهایی می تواند به گسترش مردم سالاری بپردازد.
其他摘要：In every society, power is deemed as an essential element for securing and maintaining sovereign governments worldwide; however, human history shows where it is not laid under control and supervision, in the absence of unaccountability to members of society, there is a likelihood of its inclination towards abuse of power and corruption. Meanwhile, even so the government structure may well be assumed as democratic, maintaining constant supervision over its various constituent elements and divisions is a prime objective destined, within a legal framework, to be achieved and that it requires efficient supervisory vehicles in place as to carry out duties of such grave importance. Notwithstanding that, it is a duty assumed primarily on judicial bodies to fulfill, prevalent complexity and bureaucracy in mazy aisles of courts coupled with lengthy proceedings therein, compelled some states establish organizations delegated to deal with complaints brought by people through non-judicial fast and brief process. These organizations were termed “Ombudsman” or non-judicial supervisory institutions. Nowadays, Ombudsman-providing the public with convenient non-judicial mechanism, through which their complaints against government are heard - is considered as an indication of political development and an inalienable part of effectively protecting basic rights of citizens living in democratic societies, to such extend that one may argue that the notion of a democratic and developed nation may not realize without independent and efficient Ombudsman in place. Indeed, by striking a balance between the interests of the people and the government to which they are nationals, Ombudsman function as powerful mean laying down the necessary foundation for realization of a favorable democracy. Accordingly, given their superb functionality and potentials, Ombudsmen may well serve the vital purpose of developing and institutionalizing a democracy by reinforcing its fundamental principles and satisfactory addressing of citizens grievances or petitions which may arise as a result of government wrongdoing. Adopting a question-oriented approach and through a descriptive-analytic method, this paper attempts to examine the relationship between democracy and Ombudsman as a non-judicial supervisory establishment; and respond to the questions of how and by what means may it globally contribute to development of democracy.
关键词：آمبودزمان;مردمسالاری;نظارت غیرقضایی;مبارزه با فساد;حفظ حقوق شهروندی
其他关键词：Ombudsman; Democracy; Non-judicial Supervision and Control
