摘要：شوکهای نفتی همواره آثار متفاوتی براقتصاد کشورهای واردکننده و صادرکننده نفت داشتهاند. به نظر میرسد در چهار دهه اخیر، این آثار تغییرات بسیاری داشته است. به عبارت دیگر، تأثیر شوکهای نفتی دهه 1970 در اقتصادهای صنعتی واردکننده نفت بیشتر به صورت رکود همراه با تورم و با شدت قابل ملاحظهای ظاهر شده است. اما در مورد شوکهای نفتی دهه 1990 به بعد، چنین آثار شدیدی دیده نمیشود.با توجه به اینکه اکثر مطالعات انجام شده در این زمینه در مورد کشورهای واردکننده نفت است، هدف این مقاله بررسی نحوه تغییرات اثرات کلان شوکهای نفتی در کشورهای صادرکننده نفت ایران، ونزوئلا، نیجریه، نروژ، هلند و کانادا است. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که در میان کشورهای مورد بررسی فقط در دو کشور نروژ و کانادا اثرات شوکهای نفتی بر روی هر سه متغیر رشد تولید، تورم و نرخ ارز واقعی در سالهای بعد از 1984 کاهش یافته است. علـت این امر را میتوان در نقش سیستمهای ارزی، سیاستهای پولی، ساختار متفاوت کلان اقتصادی و سیاستهای اتخاذ شده دیگر در این کشورها دانست.
其他摘要：countries. It seems that these effects have modified during the last four decades. In other words, the effects of the oil shocks of 1970s on the industrialized economies of the oil importing countries have been mostly followed by an overwhelming stagflation, although such severe effects have not appeared after the oil shocks of 1990s. In this paper, with the use of Autoregressive (VAR) model, the attempt is to investigate the critical effects of oil shocks on some oil exporting countries like Iran, Venezuela, Nigeria, Norway and Canada. Based on impulse response functions in these countries, we will arrive at the conclusion that just in Norway and Canada, the effects of oil shocks on growth rate, inflation and real exchange rate have been decreased. In this case, the paper will argue that the role of exchange rate systems, monetary policies and different macroeconomic structure of these countries have caused milder effects of oil shocks in 1990s.
