摘要：Çalışmamızda eski ve yeni TCY’ye göre düzenlenen adli raporlar; travmanın ağırlık derecesinin belirlenmesinde ortaya çıkan değişikliklerin karşılaştırılarak, düzenlenen adli raporların bilimsel ve nesnel kriterlere uygunluğunun ve kişilerin olası hak kayıplarının önlenmesi açısından tartışılması amaçlanmıştır. Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı’nda 2004-2005 yıllarında düzenlenen adli raporlar eski ve yeni TCY kapsamına göre değerlendirildi. 2004-2005 yıllarında 957 olguya adli rapor düzenlenmiş olup yaş ortalaması 28.6 + 15.5, %.26.4’ü kadın ve %73.6’sı erkekti. En sık görülen travma türlerinin; trafik kazaları (%36.4), kesici delici alet yaralanmaları (%14.4) ve zehirlenmeler (%10.9) olduğu saptandı. Adli raporların %75.3’ünde hayati tehlike olmadığı saptandı. Eski TCY’ye göre yaralanmaların; %42.4’ünde mutad iştigalden geri kalma süresi 0-10 gündü, %11.9’u çehrede sabit eser, %2.7’si uzuv zaafı, %2.6’sı uzuv tatili niteliğindeydi. Yeni TCY’ye göre yaralanmaların; %58.4’ü basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek nitelikteydi, %12.6’sında yüzde sabit iz, %3.7’sinde işlevde sürekli azalma %1.7’sinde işlev yitimi tespit edildi. 337 olguda kemik kırığı mevcut olduğu tespit edildi. Yeni TCY’ye göre kırığın hayat fonksiyonlarına etkisi en sık orta derecedeydi (%56.4). Yeni TCY kapsamında özellikle kemik kırıklarının skorlan-ması ve yüzde sabit iz açısından boyun bölgesinin de yüz sınırları içerisine dahil edilmesi olumlu bir gelişme olmakla birlikte, kemik kırıklarında kullanılan puanlama sisteminin yeniden gözden geçirilmesi, basit tıbbi müdahale, işlevin azalması ve yi 1 timi değerlendirmelerinde daha bilimsel ve nesnel parametreler kullanılması gerektiği kanısındayız.Anahtar kelimeler: Adli rapor, eski TCY, yeni TCY, skorlama
其他摘要：The aim of the study is to compare the differences in determining the severity of trauma in medicolegal reports due to use of the old and the new Turkish Penal Code, discuss the objectivity and convenience of these reports with regard to scientific criteria in order to prevent possible loss of personal rights. Medicolegal reports prepared in the Mersin University, Faculty of Medicine, Department of Forensic Medicine between 2004 and 2005 are evaluated according to old and new Turkish Penalty Codes. Nine-hundred fifty-seven medicolegal reports were evaluated. The mean age of the patients was 28.6+15.5 years; 26.4% were female and 73.6% were male. Most common types of traumas were traffic accidents (36.4%), stab wounds (14.4%) andto-xicities (10.9%). Life threatening conditions weren’t present in %75.3, interruption of daily activities were between 0 and 10 days in 42.4%, permanent facial scar was present in 11.9%, organ insufficiency was present in %2.7 and organ failure was present in 2.6% of the reports prepared according to the old Turkish Penalty Code. Of the injuries 58.4% were reported as treatable with simple medical intervention, permanent facial scar was present in 12.6%, organ insufficiency was present in 3.7% and organ failure was present in 1.7% of the reports prepared according to the new Turkish Penalty Code. Bone fractures were present in 337 cases and most commonly reported conclusion was the “moderate influence of fracture on vital functions” Using scoring system in bone fractures and inclusion of the anterior part of the neck to the “face border” are positive developments of the new Turkish Penalty Code. However this new evaluation system has some handicaps. Scoring system of bone fractures must be reevaluated. More objective and scientific parameters must be used in the evaluation of simple medical intervention, organ insufficiency and organ failure as well.
关键词：forensic report;old turkish penalty code;new turkish penalty code;scoring system
