摘要：Acil tıbbi müdahale uygulanmış otopsi olgularında, travma bulgularını yorumlamak güçleşmekte, ortaya çıkan artefakt lezyonların ölüme katkısının olup olmadığı tartışma konusu olabilmektedir. Bu çalışmada, İstanbul’da Ocak 1998-Ocak 2002 tarihleri arasında otopsisi yapılmış olgulara ait otopsi raporları, ayırım yapılmadan tek tek incelenmiş, resusitasyon sonucu meydana geldiğine karar verilen lezyonların yeri ve niteliği ile ortaya çıkan sorunlar, ilgili literatür bilgileri ışığında irdelenmiştir. Olguların 51’inde (%11.7) defibrilasyona bağlı ekimozlu veya ekimozsuz kırıklar, 19’unda (%4.2) yalnızca ekimoz saptanmıştır. Kırıkların en sık sol 3-4-5. kotlarda ve midklaviküler hatta oluştuğu, sternumda kırık görülme oranmm %33.33 olduğu saptanmıştır. Birçok olguda pnömotoraks testi yapılmamış olduğu için pnömotoraks oluşma sıklığı kontrol edilememiştir.Anahtar kelimeler: Adli otopsi, kardiyopulmoner resusitasyon, artefakt lezyonlar, tıbbi uygulama hatası, sarsılmış bebek sendromu.
其他摘要：Differentiation of the antemortem, postmortem, artefactual and perimortem lesions secondary to medical interventions is a challenging task during the forensic autopsies. In this study, forensic autopsy records, performed in Istanbul between 1998-2002, were reviewed retrospectively and the cases with a resuscitation history and presenting lesions corresponding to the resuscitation were included. The location and the fetaures of the lesions, the problems arising from them were analyzed and discussed. 11.7%(n:51) of resuscitated cases had multiple rib or sternum fractures with or without bruising and 4.2%(n:19) had only bruise. Fractures were found rarely on left 3.,4. and 5. ribs from mid-clavicular line. Sternum fractures were found, with or without bruising in 3.9% (n: 17) of resuscitated cases.
