摘要：Çalışmada Trabzon’da kadına yönelik aile içi şiddet olgularının sosyodemografik özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nce 2000 yılında darp raporu verilen 363 kadından Trabzon’da yaşayan, aile içi şiddete maruz kalmış ve haklarında takipsizlik kararı verilmiş olan 164 kadının savcılık dosyaları incelendi. Olgularm yaş ortalaması 30.9 (10-67), %64.0’ü (n=105) evli, %3.7’si (n=6) okuryazar değil, %58.5’i (n=96) ilkokul mezunu, %62.2’si (n= 102) ev hanımıydı. %89.0’u (n= 146) fiziksel ve sözel, %9.8’i (n= 16) sözel, %1.2’si (n=2) cinsel, fiziksel ve sözel şiddet görmüştü. %31.7’sinde (n=52) şiddet sürekliydi, %65.2’si (n=107) evde darp edilmişti. Şiddeti uygulayanlar; %41.5’inde (n=68) eş idi. Şiddetin çoğunlukla fiziksel ve sözel olması, ilkokul mezunu ve çocuklu ev hanımlarına ev içinde uygulanması, düşük sosyal düzeydeki kadınların şiddetten daha fazla etkilendiğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: Aile içi şiddet, kadın
其他摘要：To evaluate the sociodemographic data of the women exposed to domestic violence in Trabzon was aimed in the study. Public prosecution records of the 164 domestic violence cases who live in Trabzon and had been decided not to prosecute, from the 363 women reported by Department of Council of Forensic Medicine were investigated. Mean age was 30.9 (10-67) years. Sixty-four% of the cases (n=105) were married. One- hundred-twelve (68.3%) cases had children, 6 cases (3.7%) were illiterate, 58.5% (n=96) were graduated of primary school. Onehundred-two (62.2%) cases were housewives. Eighty-ni-ne% (n=146) were exposed to physical and verbal, 9.8% (n= 16) verbal, 1.2% (n=2) sexual, physical and verbal violence. The violence was continuous in 31.7% (n=52) cases. 65.2% (n= 107) were beaten at home. Assailants were the husbands in 68 (41.5%) cases. As majority of the cases were exposed to physical and verbal violence at home, graduated of primary school and had children; women in low social status were seen to be affected more.
