摘要：Ülkemizde çalışanların, tedavi edilemeyen hastalık ve sakatlıklarla karşılaştıklarında gelişen çalışma gücü kayıp oranları çeşitli yasa ve yönetmelikler yardımıyla hesaplanmaktadır. Ancak bu yasa ve yönetmelikler çalışanın işçi veya memur olmasına göre farklı uygulamalar içermektedir. Bu çalışmada; ilerleyen yıllarla maluliyet hesaplamalarında ortaya çıkan eksiklikleri saptamak ve çalışanlar arasında hak kaybını önleyecek standardizasyon çalışmalarının gerekliliğini vurgulamak amaçlanmıştır. Ülkemizdeki maluliyet ve işgücü kaybının hesaplandığı bir yasa ve iki yönetmelik ayrı ayrı ve birbirleriyle karşılaştırılarak irdelenmiştir. Sonuç olarak; ülkemizde yasalar günün koşullarına uygun ve cinsiyet farklılıkları göz önüne alınarak yeniden düzenlenmeli ve tüm çalışanlar için standartlaştırılmalıdır.Anahtar Kelimeler: İş gücü kaybı, maluliyet, yasa.
其他摘要：When workers force the diseases or injuries that are not treatable the following losses are calculated by several laws. However there are several differences between cases of officers and workers in these law and instruction. Inefficiency of figuring out disability with aging and emphasizing a standardization study for protection of the rights of the workers have been the main goals of this study. A total of 1 law and 2 interactions about disability and restricted work activity are studied both separately and comparatively. These differences and legal gaps may cause right losses and several inequalities between workers who disability calculation and other legal arrangements are made. The case of blue collar workers are evaluated by the law, declared in I960 and white collar workers are evaluated by a different law declared in 1953. These law and instructions should rearrangement and must be used for all workers as a standard.
