摘要：Bu çalışmada Türkiye Türkçesinin söz dizimiyle ilgili olarak özne-yüklem uyumu konusu ele alınmıştır. Yüklemi 1. ve 2. kişi zamiri olan cümlelerde farklı bir uyum olup olmadığı verilen örnek cümleler üzerinde tartışılmıştır. Gramerlerde üzerinde durulmayan bu cümle tipinin, Türkiye Türkçesinin diğer cümleleri için belirlenen özne-yüklem uyumu kurallarına göre farklılıkları değerlendirilmiştir.
其他摘要：The agreement between subject and predicate in Turkey Turkish is studied in this article. It is discussed whether there is a different agreement in the sentences which have 1. and 2. personal pronouns as predicate. Different specialities of this type of sentence, which is not mentioned in grammars, are evaluated.
关键词：Türkiye Türkçesi; Söz Dizimi; Cümle; Özne; Yüklem.
