摘要：Bu araştırma kapsamında cimnastik alanını iki temel branşını oluşturan ritmik cimnastik ile artistik cimnastik branşlarında antrenörlük yapan bireylerin işten ayrılma niyetleri ile örgütsel özdeşleşme düzeyleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi amaçlanmıştır. İlişkisel tarama modelindeki araştırmada, Mael ve Ashforth (1992) tarafından geliştirilen Örgütsel Özdeşleşme Ölçeği ve Rosin ve Korabick (1995) tarafından geliştirilen İşten Ayrılma Niyeti Ölçeği, 204 gönüllü katılımcıya uygulanmıştır. Araştırma kapsamında antrenörlerin örgütsel özdeşleşme ve işten ayrılma niyetlerine yönelik betimsel istatistikler (kişi sayısı, minimum, maksimum, ortalama, standart sapma) hesaplanmıştır. Antrenörlerin demografik özelliklerine göre örgütsel özdeşleşme ve işten ayrılma niyetlerinin anlamlı bir farklılık gösterip göstermediğinin belirlenmesi amacıyla ilişkisiz ölçümlerde t testi, tek yönlü varyans analizi (anova) ve kruskall wallis testi hesaplanmıştır. Antrenörlerin örgütsel özdeşleşme düzeyleri ile işten ayrılma niyeti arasındaki ilişki düzeyinin tespit edilmesi amacıyla pearson korelasyon katsayısı hesaplanmıştır. Fark testlerinde p anlamlılık düzeyi 0,05 olarak alınmıştır. Araştırma sonucunda katılımcıların, örgütsel özdeşleşme düzeylerinin yüksek, işten ayrılma niyetlerinin ise düşük seviyede olduğu belirlenmiştir. Diğer bir ifadeyle antrenörlerin çalıştıkları kurumlarına yüksek düzeyde bağlılık duyarak kendilerini özdeşleştirdiklerini aynı zamanda düşük seviyede işten ayrılma niyeti taşıdıkları söylenebilir. Cimnastik antrenörlerinin örgütsel özdeşleşme ölçeği ve işten ayrılma niyeti ölçeğinden elde edilen veriler arasındaki korelasyon sonuçlarına bakıldığında; örgütsel özdeşleşme ve işten ayrılma niyeti arasında anlamlı bir şekilde negatif yönlü ve orta düzeyde bir ilişki görülmüştür. Diğer bir deyişle antrenörlerin örgütsel özdeşleşme düzeyleri artış gösterdikçe işten ayrılma niyetleri azalma gösterme eğilimindedir. Araştırma sonuçlarından hareketle; algılanan örgütsel özdeşleşme düzeyinin çalışanların örgütü kendi gibi görmesine yol açtığı bu durumunda işten ayrılma niyetini azaltarak, örgütünün verimliliği ve performansına katkı yaptığı ifade edilebilir. Böyle bir durumdaki çalışanın örgütten ayrılması ya da örgütüne ilişkin olumsuz davranışlar sergilemesi zorlaşmaktadır.
其他摘要：The research aimed to investigate inter-relationship between the propensity of the i
