زمینه و هدف: آموزش عالی نقش عمده‌ای در توسعه‌ی منابع انسانی و تربیت افراد متخصص دارد و اُفت تحصیلی زیان‌های علمی، فرهنگی و اقتصادی زیادی متوجه دولت‌ها وخانواده‌ها می‌کند. شناسایی عوامل مهم در پیشرفت تحصیلی مستلزم تحقیقات بسیار در این زمینه است. تمرینات منظم فیزیکی از مهم ترین بخش‌های سبک زندگی سالم و مرتبط با عملکرد بهتر تشخیص داده شده است. توانایی فیزیکی با میانجی‌گری توانایی شناختی موجب پیشرفت تحصیلی می شود. تحقیق حاضر گامی درجهت آزمون این فرضیه و سنجش تاثیر مستقیم و غیر مستقیم حداکثرظرفیت هوازی بر عملکرد تحصیلی در دانشجویان می باشد.
روش بررسی: 350 نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل دوره کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این مطالعه شرکت کردند. نمونه ها پس از مطالعه و امضای رضایت نامه، پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور را پاسخ و تست شناختی استروپ پیچیده وتست پله چستر را انجام دادند. داده های به دست آمده از این آزمون ها توسط نرم افزار 22SPSS و از طریق تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: آزمون همبستگی پیرسون ارتباط مثبت و معنی دار در سطح 5 درصد بین توانایی فیزیکی با توانایی شناختی و عملکرد تحصیلی را تشخیص داد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد اثر علی کلی حداکثر ظرفیت هوازی بر عملکرد تحصیلی 559/0 ، مقدار تأثیر مستقیم حداکثر ظرفیت هوازی بر عملکرد تحصیلی505/0 و مقدار تأثیری که با میانجی‌گری توانایی شناختی بر عملکرد تحصیلی می گذارد 054/0 می باشد.
نتیجه گیری: مشابه تحقیقات پیشین ارتباط مثبت بین توانایی فیزیکی با توانایی شناختی و عملکرد تحصیلی تأیید شد. حداکثر ظرفیت هوازی هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم با میانجی گری توانایی شناختی، عملکرد تحصیلی را تحت تأثیر قرار می دهد. اگر تمامی متغیرهای میانجی (که تا کنون شناسایی نشده اند) به درستی شناسایی و در این الگو جانمایی شوند ضریب اثر کل حداکثر ظرفیت هوازی بر عملکرد تحصیلی افزایش می‌یابد و قوام الگوی فعلی ارتقاء خواهد یافت.
کلمات کلیدی: حداکثر ظرفیت هوازی، توانایی شناختی، عملکرد تحصیلی، دانشجویان

Background and aims: Higher education plays an important role in the development of human resources and professional expertise. However, academic failure could expose families and governments with numerous scientific, cultural and economic problems. Identification of important factors relevant to academic achievement requires further researches. Regular physical exercise is among the most important contributor of a healthy lifestyle which is known to be associated with better performance. Physical ability with intermediation of cognitive ability leads to academic achievement. This study is a step towards assessing this hypothesis by evaluating direct and indirect effects of aerobic capacity on students’ academic performance.

Methods: 350 bachelor students of Shahid Beheshti University of Medical Sciences were participated in this study. After studying and signing consent form, they completed Faam and Taylor Academic Performance Questionnaire and accomplished complex Stroop Cognitive Test as well as Chester Step Test. Data was analyzed using "SPSS22" through path analysis.

Results: Pearson correlation test showed a positive and significant relationship between physical ability with cognitive ability and academic performance. Path analysis showed that the maximum aerobic capacity had an overall causal effect of 0.505 on academic performance while its mediated effect by cognitive ability was 0.054.

Conclusion: In line with previous researches, positive relationship between physical ability, cognitive ability and academic performance were approved. The maximum aerobic capacity can affect academic performace. However, if other possible intermediate variables (not yet identified) are correctly identified and located in this template, total effect coefficient of maximum aerobic capacity on academic performance will increases and consolidation of current template will promote.