摘要：این مقاله با طرح دو مفهوم تاریخمندی و حیات اجتماعیِ برآمده از انقلاب اسلامی درصدد فهم نسبت دو مفهوم مزبور با تحولات اجتماعی ایران پس از انقلاب است. ادعای مقاله این است که انقلاب اسلامی از طریق خلق تاریخمندی و سپس ایجاد حیات اجتماعی نوین بر تحولات اجتماعیِ ایران تأثیر بنیادین گذاشته است. رهیافت مقاله برگرفته از نظام روابط اجتماعی (نظام کنش) و روش آن مبتنی بر جامعهشناسی تاریخی (فردیت تاریخی وبر) است. براساس تحلیل و تبیین ارائه شده در مقاله، انقلاب اسلامی حیات اجتماعی ایرانیان را در سه بُعد ذهنی، عینی و کنشی تغییر داد. در بُعد ذهنی، حق حاکمیت ملی به‌مثابه حق تعیین سرنوشت به مردم واگذار شد. در بُعد عینی (ساختاری)، بافت‌های نهادی جدید ایجاد شد. و در بُعد کنشی، زمینه‌ها و شرایط کنش‌گری در عرصه عمومی فراهم شد. بهطور کلی، با وقوع انقلاب اسلامی، امکان تحقق امر سیاسی، امر اجتماعی، امر دینی و زندگی روزمره، با تفسیری ویژه، بازتولید شد.
其他摘要：This article originated with two concepts of historicity and social life of the Islamic Revolution to understand the two concepts with social changes in contemporary Iran. This article claims that the Islamic Revolution through the creation of historicity and then creating a new social life of contemporary social developments have had a profound impact. Approach of the article is based on result of the system of social relations (the act) and historical sociology (historical individuality Weber). Based on the analysis and explanation presented, the Islamic Revolution changed social life in three dimensions: mentality, action, and structure. Subjectively, national sovereignty was given to the people as a right of self-determination. In the practical dimension, the field of action was formed below the revolutionary discourse, and in the structural dimension, new institutional contexts were created. In fact, with the outbreak of the Islamic Revolution, the possibility of realization of the political, economic, intellectual and daily life was reproduced with a special interpretation.
