摘要：هدف از این پژوهش، تحلیل برنامه راهبرد ملی تغییر اقلیم ایران در پنج بخش کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، مدیریت منابع آب، کشاورزی و امنیت غذایی، منابع زیستی و سلامت بر اساس تأکید بر ارتقاء دانش، نگرش و عملکرد جامعه در راستای ظرفیت‌سازی در مواجهه با تغییر اقلیم در کشور است. تحقیق بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است. یافته‌های پژوهش نشان داد، هر سه مؤلفه دانش، نگرش و عملکرد در برنامه‌های اجرایی هر 5 بخش مذکور و 25 راهبرد آن موردتوجه بوده است اما از تناسب کافی برخوردار نیست. بهطوریکه از 229 برنامه اجرایی این سند، %24 و %26 برنامه‌ها به ارتقاء دانش و نگرش تأکید دارند و 50% عملکردی بوده‌اند. بیشترین نسبت برنامه‌های مرتبط با گسترش دانش در هر بخش، با 56% به بخش سلامت و کمترین با 8% به بخش کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اختصاص دارد. کمترین و بیشترین سهم برنامه‌های ارتقاء نگرش به کل برنامه‌های هر بخش نیز به ترتیب به بخش سلامت با 12% و مدیریت منابع آب با 44% مرتبط می‌باشد. همچنین بخش مدیریت منابع آب کمترین (29%) و کشاورزی و امنیت غذایی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای با نسبت 60%، بیشترین برنامه‌های عملکردی را دارند. از این رو نهایتاً لازم است تا تدابیری اتخاذ شود به این منظور، لازم است که ابتدا آموزش از طریق گسترش سطح دانش و نگرش بین مخاطبان و ذینفعان برنامه‌ها انجام گیرد تا برنامه‌های عملکردی که بیش از نیمی از برنامه‌های این سند هستند، تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد و همچنین ظرفیت‌سازی در راستای کاهش و سازگاری با تغییرات اقلیمی در همه بخش‌ها به‌طور متناسب صورت پذیرد.
其他摘要：The aim of this study is to analyze the role of “Islamic Republic of Iran’s National Strategic Plan on Climate Change” in 5 different sectors of reducing greenhouse gas emissions, water management, agriculture and food security, biological resources and health on knowledge, attitude and practices (KAP) of the society for mitigation and adaptation to climate change. The research method is practical and it is descriptive-analytical study. According to the result of the study, all of three dimensions of KAP considered in 25 strategies of the 5 sectors, but they are not proportional. As of 229 programs of this plan, 24% and 26% are related to enhance the level of knowledge and attitude of community of Iran and 50% of programs are practical. The sectors with the highest and lowest proportion of programs related to the development of knowledge, are health sector (56%) and reducing greenhouse gas sector (8%) respectively. In addition, the sectors with the highest and lowest proportion of programs related to the enhance of attitude, are water management sector (44%) and health sector (12%). The most practical programs are relevant to agriculture and food security and reducing greenhouse gas sectors (60%) and the least practical programs are related to water management. It is suggested that knowledge and attitude of different stakeholders improve through education in order to practical programs that are more than 50% of the programs of this plan, become more effective.
