اهداف هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان، بر سبک‌های تنظیم هیجان و شدت علائم وسواس در زنان مبتلا به اختلال وسواسی‌اجباری است.
مواد و روش ها طرح این پژوهش، نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان مبتلا به اختلال وسواسی‌اجباری مراجعه‌کننده به کلینیک‌ها و مراکز مشاوره شهر اهواز بود. برای انتخاب گروه نمونه واجد شرایط، ابتدا ۳۰ نفر از بیماران مراجعه‌کننده به مراکز درمانی به شیوه نمونه‌گیری د ر‌دسترس انتخاب شدند که تعدادی از آنان به دلیل نگذراندن کامل ۸ جلسه درمان حذف شدند. در‌نهایت، گروه نمونه ۲۴‌نفری زنان بیمار در دو گروه آزمایش (۱۲ نفر) و کنترل (۱۲ نفر) بررسی شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها در هر سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری، از مقیاس وسواسی‌اجباری ییل‌براون و پرسش‌نامه سبک‌های هیجان استفاده شد. برای تحلیل داده‌های پژوهش از روش‌آماری آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکووا) و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. 
یافته ها نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد بین افراد گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ سبک تنظیم هیجان پنهان‌کاری (۰/۰۱≥P و ۷/۷۰=F) و شدت علائم وسواس (۰/۰۰۱≥P و ۲۰/۸۴=F) در مرحله پس‌آزمون و همچنین، بین زنان بیمار دو گروه از لحاظ سبک‌پنهان‌کاری (۰/۵۰≥P و ۲/۶۰=F) و شدت علائم وسواس (۰/۰۰۱≥P و ۲۹/۹۹=F) در مرحله پیگیری، تفاوت معنی‌داری وجود دارد. 
نتیجه گیری به طور کلی نتایج گویای آن است که درمان متمرکز بر هیجان در دو مرحله پس‌آزمون و پیگیری، منجر به افزایش سبک تنظیم هیجان پنهان‌کاری و کاهش شدت علائم وسواس در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل می‌شود؛ ازاین‌رو، روش درمانی مذکور به‌واسطه تمرکز ویژه بر مقوله هیجان، می‌تواند به عنوان روش درمانیِ مؤثری به منظور کاهش علائم وسواس در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی‌اجباری مورد توجه قرار گیرد.

Objectives This study aimed to investigate the effect of emotion-focused therapy on emotional regulation styles and severity of obsessive-compulsive symptoms in women with Obsessive-Compulsive Disorder (OCD).
Methods The present study has a quasi-experimental design with pre-test-post-test and control group with follow-up. The statistical population included all women with OCD referring to clinics and counseling centers of Ahvaz City, Iran. In order to select the eligible samples, 30 women were recruited from the patients referred to the treatment centers by convenience sampling method, but some of them were excluded due to discontinuation of treatment sessions. Finally, a sample of 24 patients were evaluated in experimental group (12 subjects) and control group (12 subjects). To collect data, we used the Yale-Brown obsessive-compulsive scale and affective styles questionnaire. The obtained data were analyzed using covariance analysis in SPSS V. 22.
Results Multivariate ANOVA test results showed that there was significant difference between test and study groups in terms of concealing style (10.0≥P, 07.7=F) and severity of obsessive-compulsive symptoms (100.0≥P, 84.02=F) after intervention. Moreover, between female patients in both group, a significant difference was found with respect to concealing style (50.0≥P, 06.2=F) and severity of obsessive-compulsive symptoms (100.0≥P, 99.92=F) during follow-up period.
Conclusion Based on the results, emotion-focused therapy is an effective treatment to reduce the symptoms of obsessive-compulsive symptoms in patients with OCD.