摘要：مقدمه: یکی از دلایل بیماری‌های قلبی عروقی بی‌تحرکی و مصرف غذاهای دارای اکسیدان است. بدین منظور هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی و بیهوازی با مصرف ملاتونین بر بیان ژن VEGFA و VEGFR2 میوکارد رت پس از ایسکمی ریپرفیوژن می‌باشد. مواد و روش‌ها: 38 رت صحرایی نر ویستار دو تا سه ماهه با وزن تقریبی 200-260 گرم به هفت گروه، پایلوت (14=n)، کنترل (4=n)، ملاتونین (4=n)، تمرین هوازی )4=n)، تمرین بیهوازی (4=n)، تمرین هوازی ملاتونین (4=n) و تمرین بیهوازی ملاتونین (4=n) تقسیم شدند. گروه پایلوت برای تأیید فیبروز در میوکارد به دو گروه ایسکمی و سالم تقسیم شد. گروه‌های ملاتونین به مدت یک ماه هر روز با دوز 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن گاواژ شدند؛ و سپس گروه‌های تمرین هوازی، تمرین بیهوازی، تمرین هوازی ملاتونین و تمرین بیهوازی ملاتونین تحت دوره تمرین یک ماهه با تواتر تمرین سه جلسه در هفته روی تردمیل قرار گرفتند. در انتهای یک ماه، تمام رت‌ها در دو روز متوالی با فاصله 24 ساعت تحت تزریق داروی ایزوپرنالین برای القای ایسکمی قرار گرفتند. درنهایت، بیان ژن VEGFAوVEGFR2 به روش ریل تایم انجام شد. نتایج تحقیق با فرمول2-∆∆ct و آزمون‌های تحلیل واریانس یک طرفه آنووا، لون و توکی تحلیل شد. نتايج: تیمار تمرین هوازی و تمرین بیهوازی به طور جداگانه بر بیان ژن VEGFA و VEGFR2 تأثیر افزایشی داشتند اما تأثیر آنها از نظر آماری معنی‌دار نشد. سایر گروه‌ها غیر از ملاتونین نیز باعث افزایش بیان ژن‌های فوق شدند. ملاتونین توانست بیان ژن VEGFA و VEGFR2 را کاهش دهد. نتیجه‌گیری: تمرین هوازی و بیهوازی در دراز مدت در صورت سازگاری می‌توانند از میزان حجم سکته میوکارد احتمالی بکاهند.
其他摘要：Introduction and Purpose: One of the causes of Cardiovascular Disease Is Physical inactivity and consuming oxidant foods. Therefore, the purpose of present study is evaluating the effect of aerobic and anaerobic exercise with the using melatonin on VEGFA and VEGFA2 gene expression of rats after reperfusion ischemia. Methods:38 Wistar male rats aged between 2 to 3 month and weighing from 200 to 260 grams, were divided into seven groups including, pilot(n=14), control (n=4), Melatonin(n=4), Aerobic Exercise(n=4), anaerobic Exercise(n=4), melatonin Aerobic Exercise(n=4) and melatonin anaerobic Exercise(n=4). The pilot group was divided into two groups of ischemia and healthy for confirmation of myocardial fibrosis. Melatonin groups were gavaged by 10 mg per kg of body weight for one month. and then Aerobic Exercise group, anaerobic Exercise, melatonin Aerobic Exercise, and melatonin anaerobic Exercise Were placed under the one-month training period such that the exercise was three times a week on the treadmill. At the end of one month, all rats were injected with isoprenaline for two consecutive days with an interval of 24 hours for induction of ischemia. Finally, the VEGFA and VEGFA2 gene expression was done using Real-time method. Results of the research were analyzed using 2^(-∆∆ct)formula, and one way variance Analysis test of ANOVA, Loon and Tuky. Findings: Aerobic Exercise and Anaerobic Exercise treatment separately, had an increasing effect on VEGFA and VEGFR2 gene expression, separatelybut their impact was not statistically significant. Other groups, except melatonin, also increased the expression of these genes. Melatonin could reduce the expression of the VEGFA and VEGFR2 gene. Conclusion: Long-term aerobic and anaerobic exercise, if fitted, can reduce the amount of myocardial infarction.
Loading...
