出版社：The National Documentation Centre, Institute for Byzantine Research (IBR)
摘要：Στα τέλη του 11ου αιώνα οι βυζαντινοί ιστοριογράφοι άρχισαν να χρησιμοποιούν μια σειρά κλασσικών και λαϊκότροπων εθνωνυμιών σε μια προσπάθεια να περιγράψουν τους Σελτζούκους Τούρκους, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν σταδιακά στην Μικρά Ασία και γρήγορα έγιναν οι κύριοι εχθροί της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην Ανατολή. Μελετώντας τα κλασσικά και σύγχρονα εθνωνύμια σε ιστοριογραφικά έργα της περιόδου από τα τέλη του 11ου αιώνα μέχρι το μέσον του 13ου αιώνα, υποστηρίζω ότι η εξέλιξη και χρήση των όρων Πέρσης, Τοῦρκος και Τουρκομάνος ήταν ριζωμένες περισσότερο σε προσπάθεια απεικόνισης σύγχρονων πολιτικών πραγματικοτήτων παρά στη μίμηση κλασσικών προτύπων. Με αυτή την εργασία εξετάζω, λοιπόν, πως αυτά τα εθνωνύμια, όταν χρησιμοποιούνται στην ιστοριογραφία, αντικατοπτρίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι Ρωμαίοι του Μεσαίωνα αντιλαμβάνονταν τόσο τη δική τους όσο και την ταυτότητα των άλλων.
