期刊名称：Acta Universitatis Lodziensis: Folia Sociologica
印刷版ISSN：0208-600X
电子版ISSN：2353-4850
出版年度：2017
期号：61
页码：61-76
DOI：10.18778/0208-600X.61.04
摘要：Celem artykułu jest określenie znaczenia głównych zasobów kapitału ludzkiego (wykształcenia, zdrowia fizycznego i samopoczucia psychicznego) w kształtowaniu subiektywnej jakości życia mieszkańców pięciu miast poprzemysłowych położonych w Polsce, Rosji, na Litwie, na Węgrzech i w Turcji oraz wskazanie podobieństw i różnic, jakie występują w tym względzie między poszczególnymi ośrodkami. Podjęta zostanie próba odpowiedzi na pytanie, który z czynników w większym stopniu różnicuje poziom jakości życia badanych oraz jakie podobieństwa i różnice występują między badanymi zbiorowościami. Zaprezentowane rezultaty badań słaniają do wniosku, iż wybrane zasoby kapitału ludzkiego stanowią raczej słaby model wyjaśniający różnice w subiektywnej jakości życia badanych zbiorowości, choć poziom oddziaływania tego układu zmiennych jest różny w zbiorowościach poszczególnych miast. Zasobów kapitału ludzkiego nie można zatem traktować jako uniwersalnych predykatorów subiektywnej jakości życia w grupie badanych miast poprzemysłowych. Komponentem kapitału ludzkiego najsilniej różnicującym poziom ocen własnego życia było samopoczucie psychiczne, jednak jego znaczenie także było zróżnicowane.
其他摘要：The aim of this article is to show the impact of resources of human capital (education, physical health and mental wellbeing) on shaping the subjective quality of life of inhabitants of the five post-industrial cities which are located in Poland, Russia, Lithuania, Hungary and Turkey. An attempt will be made to answer the question which of the resources of human capital significantly differentiate the level of quality of life of the respondents and what are the similarities and differences between the studied communities. The results of the research show that the selected human capital resources are rather weak models explaining the differences in the subjective quality of life of the examined populations although the level of the influence of this variable system is diversified in the communities of different cities. Human capital resources cannot therefore be regarded as universal indicators of the subjective quality of life in a group of surveyed post-industrial cities. The component of human capital that differentiated the assessment of one’s own life the most was psychic wellbeing, but its significance also varied.
