摘要：Autor opracowania twierdzi, że w dyskusji podejmowanej w kanonistyce w ubiegłym stuleciu, dotyczącej rozumienia zbawienia dusz ( salus animarum ) jako celu prawa kanonicznego, nie było zbyt wyraźnych odniesień do założeń, które doprowadziły Iwona z Chartres do takiego stwierdzenia. Ujmuje je zatem w następujących punktach: wykształcenie i wiedza Iwona wyniesiona ze szkoły Le Bec w jego działalności duszpasterskiej; sakrament jako źródło normy kanonicznej; biblijny fundament normy kanonicznej ( ratio auctoritatis ); miłosierdzie i sprawiedliwość jako zasada hermeneutyki prawnej Iwona; zbawienie dusz jako element koncyliacyjny norm. Uważa, że Iwon jest prekursorem historiozbawczej orientacji w podejściu do prawa kanonicznego jako wymiaru porządku zbawienia.
其他摘要：The author of the study claims that in the discussion held in the previous century by the jurists of religious law concerning understanding of the salvation of souls as the purpose of the canon law there were not very clear references to the assumptions which led Ivo of Chartres to such a statement. Therefore he expresses them in the following points: the education and knowledge of Ivo gained in the Le Bec school in his pastoral activity, sacrament as the source of the canon norm, the biblical foundation of the canon norm (ratio auctoritatis), mercy and justice as the principle of legal hermeneutics of Ivo, salvation of souls as a conciliation element of norms. In author’s opinion, Ivo is a precursor of a contemporary orientation in the approach to canon law as a dimension of the salvation order.
关键词：Iwon z Chartres;salus animarum;Słowo;sakrament
