摘要：در این مقاله پایداری بودجهای در ایران بررسی میشود. نخست با مطالعه ادبیات نظری ارتباط بین عدالت بیننسلی در بهرهبرداری از منابع طبیعی با پایداری بودجهای بررسی میشود و سپس پایداری بودجهای ایران و رعایت عدلت بیننسلی با استفاده از اطلاعات بودجه به ترتیب در دو مقطع زمانی 1381−1395 و 1396−1455 سنجش و پیشبینی میشود. در دوره مورد بررسی دولت هیچگاه نتوانسته مخارج خود را بدون اتکای به عواید نفتی تراز کند. در مقطع زمانی دوم و با ادامه سیاستهای فعلی نیز بودجه دولت پایدار نخواهد بود. در دوره گذشته برابری بیننسلی رعایت نشده و در صورت تداوم سیاستهای فعلی در آینده نیز این برابری وجود نخواهد داشت؛ اما بهطور همزمان میتوان به دو هدف اجتماعی و مالی دولتها نائل شد و آن استفاده از سیاست مالی مبتنی بر قاعده هارتویک است. در این صورت با برقراری عدالت بیننسلی شاخصهای پایداری بودجهای نیز بهبود مییابد؛ در معنای ساده آن، در پایان دوره اتمام ذخایر نفتی دولت میتواند بدون اتکا به عواید نفتی بودجه خود را متوازن کند و با پسانداز بخش قابل توجهی از عواید نفتی بر ذخایر ارزی خود بیفزاید و هم حقوق بیننسلی در استفاده از عواید نفتی رعایت میشود.
