摘要：در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، شکاف بین پس‌انداز ملی و نیازهای سرمایه‌گذاری موجب می‌شود که برای تحقق اهداف کلان اقتصادی به سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی روی آورند. این کشورها افزون بر مشکل کمبود سرمایه، با مقوله توزیع نابرابر درآمد نیز مواجه هستند. در این مقاله اثر سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی بر توزیع درآمد در کشورهای در حال توسعه طی دوره زمانی 1990−2014 با استفاده از روش پانل پویا بررسی شده است. همچنین، برای اقتصاد ایران، رابطه بلندمدت میان متغیرها برای دوره زمانی 1360−1394 با استفاده از روشARDL بررسی شده است که نتایج آن یافته‌های روش داده‌های تابلویی را تأیید می‌کند. یافته‌ها بیانگر تأثیر مثبت و معنادار سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی بر ضریب جینی است. به علاوه در مدل غیرخطی برای کشورهای در حال توسعه با درآمد بالاتر از میانگین، فرضیه کوزنتس تأیید شده ولی برای کشورهای در حال توسعه با درآمد پایین‌تر از میانگین محقق نشده است. متغیرهایی مانند مخارج دولتی و رشد تولید ناخالص داخلی در کشورهای با درآمد بالاتر از میانگین بر ضریب جینی تأثیر مثبت و معناداری داشته و نیز متغیرهای مالیات، اشتغال و باز بودن تجاری باعث بهبود توزیع درآمد شده‌اند. در این راستا توصیه‌های سیاستی نیز پیشنهاد شده است.
关键词：سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی;توزیع درآمد;کشورهای در حال توسعه;داده‌های تابلویی;ضریب جینی
