摘要：این مقاله با هدف بررسی و نقد دیدگاه میلر درباره برنامه درسی معنوی براساس دیدگاه شهید مطهری انجام شد. برای این منظور آرای این دو اندیشمند درباره معنویت واکاوی شد. در بخش اول این مقاله، ویژگی‌های معنویت در دیدگاه میلر و در بخش دوم ویژگی‌های معنویت در دیدگاه شهید مطهری بررسی و تشریح شد و در بخش سوم نیز به نقد دیدگاه میلر درباره برنامه درسی معنوی براساس دیدگاه شهید مطهری پرداخته شد. نتایج آشکارگر دو نوع نگاه متفاوت نسبت به معنویت است: نگاه نخست معنویت اومانیستی که رویکردی غربی است و نگاه دوم معنویت الهی که رویکردی دینی و اسلامی است. معنویت از نگاه میلر ذیل نگاه نخست است، که ریشه در آموزه‌های مکتب اومانیستی دارد؛ ازاین‌رو انسان و ابعاد (نیازهای) دنیوی او هستۀ مرکزی و غایت آن را تشکیل می‌دهد که در پرتو گزینش رویکرد تلفیقی از آیین‌های الهی و غیرالهی دسترس‌پذیر است؛ درحالی‌که شهید مطهری با رد دیدگاه اومانیستی صاحب‌نظرانی همانند میلر، معنویت را امری فطری و الهی دانسته، که بر محوریت حق مبتنی است و جز با آموزه‌های الهی و دینی به‌دست نمی‌آید؛ ازاین‌رو دست‌اندرکاران تعلیم و تربیت باید آگاه باشند که نه تنها رویکرد جدیدِ غرب درباره معنویت، از روی اشتباه و تصور نادرست، معنویتی ناب و حقیقی تلقی نشود، بلکه از پیامدها و آثار پیدا‌و‌پنهانِ به‌کارگیری این رویکرد بر مخاطبان نظام آموزشی نیز آشنایی داشته باشند.
其他摘要：The present study has been conducted to review and evaluate Miller’s position about spiritual curriculum based on Mutahhari’s view by scrutinizing their ideas about spirituality. In the first part, features of spirituality in Miller’s view, and in the second part, features of spirituality in Mutahhari’s view have been described. In the third part, Miller’s idea about spiritual curriculum has been criticized based on Mutahhari’s view. The results show that there are two different views about spirituality: the first view is the humanistic spirituality which is a western approach and the second view is the divine spirituality which is the religious and Islamic one. The spirituality demonstrated by Miller is originated from humanism doctrine. Its core and its ultimate goal consist of human and human’s needs and it can be achieved by the combined approach of divine and non-divine religions, while Mutahhari rejected the humanistic view of some experts like Miller, and considered the spirituality as an innate and divine reality based on the truth, which can be achieved merely by divine and religious teachings. Therefore, those who are responsible for educational systems should beware not to consider the new western approach about spirituality wrongly as the real spirituality, and be aware of the consequences of applying this approach in educational systems.
关键词：معنویت;آموزش و پرورش;برنامه درسی معنوی;میلر;شهید مطهری
