摘要：مقالۀ حاضر در صدد است با تحلیل زیباشناختی فضاهای آموزشی پیش‌فرض‌هایی را برای طراحی ارائه دهد که بتواند با توجه به مبانی زیبایی‌شناسی اسلامی، قابلیت‌هایی در فضاهای آموزشی ایجاد نماید که فرایندهای ادراک، احساس، خردورزی و رفتارهای فراگیران را در جهت پویایی و غایتمندی انسان مسلمان قرار دهد. روش تحقیق به صورت تحلیلی-استنباطی است که با استفاده از متون و تحلیل دیدگاه‌ها و تجربه‌های موجود صورت گرفته‌است. نتایج نشان داد این امکان وجود دارد که با توجه به قابلیت‌های زیبایی‌شناسی محیط‌های آموزشی، بتوان فضاهایی را طراحی کرد که پتانسیل‌های موجود را در افراد شکوفا سازد و دامنه‌ای از ویژگی‌های زیبایی شناختی را برای فراگیران به ارمغان آورد، که بتواند هماهنگی، آرامش، قدرتمندی، دلپذیری، پراحساسی و گیرایی در آنان ایجاد کند. بر این مبنا اصول زیبایی‌شناسی اسلامی هدفمندی زندگی، جوشش اجتماعی و همراهی علم و دانایی را با جستجوگری در فضاهای آموزشی در نظر گرفته‌است.
其他摘要：The present article is an attempt to investigate educational space from the viewpoint of aesthetic to find some presuppositions which can make change in educational spaces according to Islamic aestheticism which can, in turn, direct the learners’ behaviors in the process of perception, feeling, thoughtfulness toward dynamism and the final goal of Muslim human. The methodology used is analytic-inferential which uses texts, analysis of views and the experiences. The findings delineated that it is possible, through the capabilities of the educational spaces, to design spaces that can actualize the present potentials of students and bring about a range of aesthetic features which can create harmony, calmness, power, pleasure, spirit, and attraction for students. On such bases, the principles of Islamic aestheticism have taken the goal-orientation of life, social involvement, and accompaniment of science and wisdom along with inquisitiveness in educational spaces into consideration
