摘要：هدف مقاله تبیین نگاه تربیتی به روابط عاطفی همسران در آموزههای دینی و روش پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی میباشد. بر این اساس، برخی از آموزههای دینی در قلمرو توانمندیهای زوجین در زمینه روابط عاطفی آنان، توصیف محتوایی شده و آثار تربیتی روابط عاطفی موثر بین همسران بررسی گردیده است. نتیجه بررسیها گویای آن است که از جمله مهم ترین توانمندیهای عاطفی همسران در سطح شناختی و نگرشی، مثبت نگری و حسن ظن و داشتن نگرشی نعمتی به وجود همسر است و در سطح رفتاری و عملکردی، برخورد محبت آمیز با همسر و داشتن رابطه زناشوئی مناسب و لذت بخش میباشد. توانمندی های عاطفی ذکر شده در صورت شکوفا شدن میتوانند تأثیرات عمیقی بر روابط عاطفی همسران داشته و در نتیجه آثار تربیتی مثبتی از جمله خوش اخلاقی، قدرت کنترل خشم، پرهیز از مراء و جدال و تقویت رابطه با خدا و عشق به پروردگار را بر هر یک از آنها، بر جای بگذارد.
其他摘要：The aim of this article is to clarify the educational look at emotional relations of spouses from religious teachings perspective; the methodology used is descriptive-analytic. On such bases, some of the religious teachings within the capability of the spouses in terms of emotional relations have been contently described and their educational outcomes between the spouses have been analyzed. The findings delineate that of the most important cognitive and attitudinal emotional capabilities are optimism and having a blessing attitude toward the spouse. In behavioral and practical aspect, intimate relations with spouse and having appropriate and enjoyable sexual relations are important capabilities. Should such emotional capabilities flourish in the spouses, the couples can get deep effects on their emotional relations and, consequently, bring about educational merits such as good-temperedness, control of anger, avoiding fights, reinforcing relations with God and love to Lord in both
