摘要：نظام‌های دیوان‌سالاری از ارکان توسعۀ کشورها محسوب می‌شوند. برای کارآمدی این نظام، داشتن نیروی منابع انسانی از شروط لازم و بنیادین است. حضور زنان در سال‌های اخیر در سازمان‌ها روبه‌گسترش بوده است؛ اما در کنار گسترش مشارکت اجتماعی زنان ازجمله حضور در بازار کار و استخدام در سازمان‌های دولتی و شرکت‌های خصوصی، تعارض‌های شغلی نیز برای زنان روبه‌افزایش بوده است. روش پژوهش حاضر، پیمایش با استفاده از پرسشنامۀ محقق‌ساخته است. جامعۀ آماری، کل زنان شاغل سازمان های دولتی شهر همدان بوده که حدود 4500 نفر است که با استفاده از جدول مورگان، حجم نمونه 350 نفر و افراد مدّنظر از زنان شاغل در سه سازمان منتخب (دانشگاه بوعلی، سازمان آموزش و پرورش و دانشگاه علوم پزشکی) بوده است. اعتبار ابزار گردآوری داده با استفاده از آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 72/0 بوده است. یافته‌های پژوهش نشان داد بین تعارض شغلی و مشکلات خانوادگی، تفاوت معنی‌داری وجود دارد. همچنین کلیشه‌های جنسیتی، سرمایۀ فرهنگی، داشتن فرزند، تأهل، حمایت‌های اجتماعی و مشکلات خانوادگی با تعارض شغلی زنان شاغل، ارتباط معنی‌داری وجود دارد.
