摘要：رضایت شغلی یکی از اساسی‌ترین سازه‌های مورد توجه در مطالعات سازمانی معاصر به شمار می‌رود. تحقیق حاضر با هدف بررسی رضایت شغلی و مهم‌ترین عوامل مرتبط با آن در میان کارکنان یک شرکت خدماتی در شهر شیراز انجام شده است. در این مطالعه با رویکرد کمی و روش پیمایشی و با تأکید بر نظریات مبادله و گروه مرجع یازده فرضیه ارائه شد. برای گردآوری داده‌های مورد نیاز، پرسشنامه طراحی شد و توسط 400 نفر از کارکنان که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، تکمیل شد. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که جنسیت رابطه معناداری با رضایت شغلی ندارد. تحصیلات، سن، سابقه خدمت در سازمان، میزان دستمزد، آموزش شغلی، امنیت شغلی، ابهام نقش، رضایت از زندگی، ارزیابی همکاران و خانواده از شغل با رضایت شغلی رابطه معناداری دارند. براساس نتایج آزمون رگرسیون، متغیرهای آموزش شغلی، ارزیابی همکاران از شغل، امنیت شغلی، رضایت از زندگی، ابهام نقش و میزان دستمزد به ترتیب مهم‌ترین متغیرهای مرتبط با رضایت شغلی بودند که در مجموع 50 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می‌کنند. در مجموع می‌توان گفت متغیرهای تعاملی درون سازمانی نقش عمده‌ای در رضایت شغلی ایفا می‌کنند.
关键词：رضایت شغلی;سازمان;کارکنان;رضایت از زندگی;خانواده;همکاران
