摘要：جابهجاییها به مثابه پارادایم معاصر در علوم اجتماعی، ناظر به بررسی جابهجایی افراد، ایدهها و اشیا و همچنین دلالتهای اجتماعی گستردهتر این جابهجاییهاست. جابهجاییهای سکونتی درون شهری به مثابه یکی از انواع بسیار متداول جابهجایی، عامل مهمی در ایجاد تغییرات اساسی در حوزههای مختلف شهری است. تغییر محل سکونت در درون شهرها نقش مهمی در تغییر نظامهای شهری و ساختار فضایی شهری دارد. عوامل مختلفی در سطح فردی، اجتماعی، کالبدی، فضایی، اقتصادی، فرهنگی و ترکیبی از آنها زمینهساز این جابهجاییهاست. این پژوهش به صورت پیمایشی بر روی 240 پاسخگوی ساکن در محلههای قدیمی خمینیشهر با هدف سنجش میزان گرایش به نقل مکان به محلههای جدید شهر و شناسایی عوامل مؤثر بر آن صورت گرفته است. نتایج نشان میدهد که در مجموع ساکنان این محلهها گرایش متوسطی به جابهجایی دارند، اما نهایتاً حدود 65% تمایل خود و خانوادهشان را برای جابهجایی به محلههای جدید ابراز کردهاند. نتایح تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان میدهد که سه متغیر رضامندی از محل سکونت و سرمایه اجتماعی و اهمیت حفظ حریم خصوصی، وزن بیشتری در تبیین گرایش به جابهجایی به محلههای جدید در خمینیشهر دارد. نتایج رگرسیون لجستیک نیز مؤید نتایج مذکور است.
