摘要：هدف این پژوهش بررسی تاثیر عدالت سازمانی بر سرمایه اجتماعی کارکنان است. مرحله اول اجرای پژوهش کتابخانهای و مرحله دوم آن توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری را کلیه کارکنان شبکه بهداشت و درمان شهرستان نوشهر، شامل 360 نفر مرد و زن تشکیل میدهند که از بین این جامعه تعداد 135نفر به عنوان نمونه به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب گردیدند. دو پرسشنامه عدالت سازمانی و سرمایه اجتماعی مورد آزمون قرار گرفته است که ضریب اعتبار (آلفای کرونباخ) پرسشنامه عدالت 95.4 درصد و ضریب اعتبار پرسشنامه سرمایه اجتماعی 94.7 درصد به دست آمد و از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون برای تحلیل نتایج استفاده شد. یافتههای پژوهش به دو دسته اصلی و جانبی تقسیمبندی شده است که نتایج حاصل از فرضیه اصلی بیانگر تأثیر عدالت سازمانی ادراک شده بر میزان سرمایه اجتماعی افراد است. همین طور سه فرضیه فرعی مربوط به فرضیه اصلی تأثیر مثبت عدالتهای توزیعی و رویهای و مراودهای را بر میزان سرمایه اجتماعی افراد نشان میدهد. اما نتایج حاصل از فرضیههای جانبی پژوهش بیانگر این موضوع هستند که مؤلفه‌های عدالت سازمانی و همین طور مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی به طور جداگانه بر یکدیگر تأثیر مثبت دارند و موجب تقویت یکدیگر میشوند. در نتیجه اینطور میتوان نتیجه گرفت که با ادراک مثبت افراد از رعایت عدالت سازمانی شامل عدالت توزیعی، رویهای و مراودهای میتوان میزان سرمایه اجتماعی افراد را افزایش داد. به عبارت دیگر هر چه توزیع پیامدهای سازمانی، رویههای این پیامدها و ارتباطات انسانی منصفانهتر گردد، سطوح بالاتری از سرمایه اجتماعی قابل دستیابی میباشد که به تبع آن علاوه بر اینکه اعتمادپذیری، بخشش و روحیه داوطلبی، مشارکت مدنی و سیاسی، برقراری روابط غیر رسمی و تنوع در معاشرتها در افراد افزایش مییابد میتوان به بهرهوری و عملکرد بیشتری دست یافت.
关键词：عدالت سازمانی;عدالت توزیعی;عدالت رویهای;عدالت مراوده ای;سرمایه اجتماعی
