摘要：تحقیق با روشهای ترکیبی، متأخرترین جهتگیری روششناختی در علوم اجتماعیـ رفتاری معاصر است، که به دنبال دورهای نسبتاً طولانی از مناقشههای بین دو رویکرد پارادایمی کمّیگرا و کیفیگرا، ظهور پیدا کرده است. این نوع تحقیق که از نظر فلسفی مبتنی بر رویکرد پراگماتیسم است، با تاکید بر همگرایی پارادایمی و اجتناب از موضعگیریهای کمّیـ کیفی متعارف، در صدد ترکیب هر دو رهیافت کمّی و کیفی در یک مطالعه واحد بهطور همزمان، متوالی یا تغییرپذیر است. روششناسی ترکیبی گرچه بهطور ضمنی از دهه 1960 با عناوین متفاوت به کار رفته است، اما آن بهطور رسمی در یک دهه اخیر آغاز شده و در طول چند سال گذشته بسط و گسترش یافته است. این نوع تحقیق دارای واژگان جدید، اصول، مراحل و طرحهای خاصی است که با طرحهای کمّی و کیفی متعارف متفاوت میباشد. بر این اساس، این مقاله ابتدا به خاستگاه تاریخی و برخی تعاریف از این روش اشاره میکند، سپس ضمن ارایه انواع طرحهای ترکیبی استقرایی و قیاسی، طرحهای ششگانه ترکیبی شامل طرحهای ترکیبی همزمانـ زاویهبندی، همزمانـ لانهکرده، همزمانـ تغییرپذیر، متوالیـ تبیینی، متوالیـ اکتشافی و متوالیـ تغییرپذیر معرفی شده و شیوه اجرای آنها نیز مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه مقاله، برخی ابعاد یک تحقیق ترکیبی نوعی شامل اهداف، سؤالها و فرضیهها، جایگاه نظریه، روشهای نمونهگیری ترکیبی، روشهای ترکیبی گردآوری و تحلیل دادهها، مراحل اجرا و نگارش گزارش تحقیق ترکیبی، و در نهایت اعتبار گزارشهای تحقیق با روشهای ترکیبی و شیوههای نهگانه اعتبارسنجی آن مطرح و بررسی شدهاند. در پایان مقاله، خلاصهای از یک تحقیق ترکیبی انجامشده عنوان شده است.
关键词：تحقیق با روشهای ترکیبی;طرحهای ترکیبی;روشهای ترکیبی گردآوری و تحلیل دادهها;روشهای ترکیبی نمونهگیری;اعتبارسنجی تحقیقات ترکیبی
