摘要：چکیدهتوسعه دارای ابعاد پیچیده ، متنوع و متکثر اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی ، روان شناختی و سیاسی است . برای فهم عوامل وموانع توسعه باید همه مولفه های مذکور مورد پ ژوهش قرارگیرند ، اما عناصر فر هنگی – اجتماعی نقشی بنیادی در فرایندتوسعه ایفا می نمایند . در این مقاله برآنیم که دریابیم : چرا علی رغم اینکه در دو دهه گذشته سرمایه گذاری های کلانصنعتی ، اقتصادی و تجاری در هرمزگان صورت پذیرفته و دانشگاهها و موسسات آموزش عالی متعددی تاسیس شده اند ،این م نطقه توسعه درخور نیافته است و هنوز در زمره ی مناطق محروم طبقه بندی می گردد ؟ در این پژوهش با الگوقراردادن نظریه نوسازی اجتماعی پارسنز و با روش پیمایشی و با استفاده از مقیاس های لیکرت ، تمایزات معنایی (برشقطبین) و فرافکنی خاص گرایی را که یکی از موانع عم ده فرهنگی ‐اجتماعی توسعه محسوب می گردد ، در شهر٢) ، غیربومی / بندرعباس مورد آزمون قراردادیم . نتایج بررسی نشان داد که میانگین خاص گرایی شهروندان بومی ( ٨٨٢) بوده است. / ٢)و شیعیان ( ٩٥ / ٢)، اهل سنت ( ٨ / ٢)، مردان ( ٩٣ / ٢)، زنان( ٨٦ / ها( ٩٨.
关键词：واژه های کلیدی : توسعه;نوسازی اجتماعی;خاص گرایی;تعامل اجتماعی;موانع فرهنگی – اجتماعی
