摘要：مقدمه: دشواری در تنظیم هیجان و افکار خودآیند منفی به صورت جداگانه، در چندین مدل آسیب شناسی روانی به منزله‌ی مولفه‌های کلیدی در اختلالات روانی خاص در نظر گرفته شده‌اند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش دشواری در تنظیم هیجان به عنوان عامل عاطفی و افکار خودآیند منفی به عنوان عامل شناختی در تاکتیک‌های حل تعارض نوجوان با والدین است. روش: مشارکت‌کنندگان شامل تعداد 128 نفر از دانش‌آموزان پسر متوسطه دوره اول بود که از میان مدارس مختلف شهر بوشهر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی مرحله‌ای انتخاب شدند و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان، افکار خودآیند منفی و تاکتیک-های حل تعارض نوجوان و والدین را تکمیل نمودند. داده‌ها با استفاده از روش آماری رگرسیون گام به گام تحلیل گردید. یافته‌ها: بر اساس نتایج پژوهش در زمینه تاکتیک حل تعارض استدلال نسبت به پدر و مادر، عدم وضوح هیجانی دارای نقشی مهم است. در تاکیتیک حل تعارض پرخاشگری کلامی نسبت به پدر، ناسازگاری شخصی دارای اهمیت است. همچنین ناسازگاری شخصی، دشواری در کنترل تکانه و فقدان آگاهی هیجانی می‌توانند تاکتیک حل تعارض پرخاشگری فیزیکی با پدر و مادر و پرخاشگری کلامی با مادر را تبیین نمایند. نتیجه‌گیری: برطبق یافته‌های پژوهش باید گفت هم عوامل عاطفی و هم عوامل شناختی در بروز تعارض میان والدین و نوجوانان نقش ایفا می‌کنند که در این میان، نقش عوامل عاطفی پررنگ‌تر است. نتایج در راستای مبانی نظری و پژوهش‌های پیشین مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
关键词：دشواری در تنظیم هیجان;افکار خودآیند منفی;تاکتیک‌حل تعارض;نوجوانی;روابط نوجوان-والدین
